تاثير يك دوره تمرين استقامتي اينتروال همراه با نانوذرات سلنيوم بر بيان فاكتورهاي LC3 و mTOR در عضله EDL موش هاي مبتلا به سرطان پستان

هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير يك دوره فعاليت ورزشي تناوبي همراه با نانوذرات سلنيوم بر بيان فاكتورهاي اتوفاژي در موش هاي مبتلا به سرطان پستان بوده است. بدين منظور تعداد 64 سر موش بالب سي با دامنه ي سني 3 تا 5 هفته به شكل تصادفي به گروه هاي كنترل، تمرين اينتروال، نانوذرات سلنيوم و تمرين اينتروال همراه با مصرف نانوذرات سلنيوم تقسيم شدند. قبل از سرطاني كردن، 6 هفته تمرين به عنوان اثر پيشگيري كننده و آماده سازي بر روي موش ها اعمال گرديد و بعد از آن براي القا سرطان از رده سلولي 4T1 و پروتكل تمرين تناوبي و مصرف نانوذرات سلنيوم به مدت 6 پس از القا هفته انجام شد. يافته هاي تحقيق با استفاده از آزمون تحليل واريانس سه سويه آناليز شد، تاثير سرطان بر بيان mTOR و تاثير تمرين بر LC3 معني دار بوده است. با توجه به نتايج به دست آمده از مطالعه حاضر مصرف نانوذرات سلنيوم نتوانسته به تنهايي از آتروفي عضلاني ممانعت كند با اين وجود مصرف نانوذرات سلنيوم در كنار تمرينات ورزشي تا حد زيادي توانسته از آتروفي عضلاني جلوگيري نمايد. نهايتاً بر اساس اين نتايج سازگاري در ژن هاي اتوفاژي احتمالا يك تقابل جبراني براي تعديل هموستاز بدن است.