تأثير يك دوره تمرين هوازي بر ميزان رزيستين، هموگلوبين گليكوزيله، شاخص مقاومت به انسولين و برخي ريسك فاكتورهاي قلبي عروقي در زنان چاق ديابتي نوع 2

هدف از اين تحقيق بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي بر ميزان رزيستين، هموگلوبين گليكوزيله، شاخص مقاومت به انسولين و برخي ريسك فاكتورهاي قلبي عروقي در زنان چاق ديابتي نوع دو بود. به اين منظور 22 زن غيرفعال چاق مبتلا به ديابت نوع دو در كرمانشاه، با ميانگين سن 2.33±44.95 سال، وزن 5.82±78.88 كيلوگرم، قد 5.45±161.11 سانتي‌متر به‌طور تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل (هر گروه 11 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقيقه) تمرينات هوازي را با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بيشينه انجام دادند. دو روز قبل و بعد از مداخله نمونه‌گيري انجام گرفت. از آزمون تي مستقل براي مقايسۀ تفاوت بين‌گروهي و از تي‌همبسته براي مقايسۀ نتايج درون‌گروهي استفاده شد. پس از مداخلۀ متغيرهاي وزن، درصد چربي بدن، انسولين، HbA1c، hs-CRP، LDL-C (0.05=P) گلوكز خون ناشتا (0.032=P)، مقاومت به انسولين، رزيستين (0.04=P)، كلسترول (0.028=P) و TG (0.014=P) در گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل به‌صورت معنا‌داري كاهش يافت. ميزان HDL-C و BMI بين دو گروه اختلاف معنا‌داري نداشت. متغيرهاي وزن (0.02=P)، درصد چربي (0.01=P)، گلوكز (0.004=P)، انسولين (0.031=P)، رزيستين (0.024=P)، TG (0.039=P)، BMI، HbA1c، hs-CRP، LDL-C، (0.05=P)، مقاومت به انسولين و كلسترول (0.045=P)، در پس‌آزمون نسبت به وضعيت پايه در گروه تجربي كاهش معنا‌داري يافتند. با بهبود مقاومت به انسولين و كاهش شاخص‌هاي التهابي و هموگلوبين گليكوزيله خطر بالقوۀ ابتلا به بيماري‌ها و عوارض قلبي و ديابت كاهش‌ يافت و فعاليت ورزشي منظم هوازي مي‌تواند در كنترل عوارض اين بيماري مؤثر باشد.