تأثير يك دوره تمرين تناوبي شديد و استقامتي تداومي بر بيان ژن‌هاي آديپونكتين و TNF-α در رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع دو

هدف از پژوهش حاضر مقايسۀ تأثير يك دوره تمرين تناوبي شديد و استقامتي تداومي بر بيان ژن‌هاي آديپونكتين و TNF-α در رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع دو بود. 24 سر رت نژاد ويستار (وزن 10±160 گرم) پس از هفت ماه رژيم غذايي پرچرب و حاوي فروكتوز به سه گروه كنترل، تمرين تناوبي شديد و استقامتي تداومي تقسيم شدند و گروه هاي تمرين به مدت هشت هفته/ پنج روز هفته پروتكل تمريني را اجرا كردند. بيان ژن آديپونكتين و TNF-α از بافت چربي احشايي همچنين گلوكز و انسولين از پلاسما اندازه‌گيري و شاخص مقاومت به انسولين محاسبه شد. تحليل داده­ها با از آزمون ANOVA و همبستگي پيرسون انجام گرفت. هر دو مدل تمريني سبب افزايش معنادار بيان آديپونكتين شد (0.016=P)، اما بين دو گروه تمريني اختلاف معناداري نبود (0.932=P)، بيان ژن TNF-α در گروه‌هاي تمريني كاهش يافت كه در گروه تناوبي بارزتر بود (0.001=P). بين كاهش مقاومت به انسولين و كاهش بيان ژن TNF-α (P 0.001, r=0.09) و افزايش بيان ژن آديپونكتين (P=0.002, r= 0.7) ارتباط معناداري بود. احتمالاً تمرين تناوبي شديد بر تعادل بين عوامل ضدالتهابي و التهابي و بهبود مقاومت انسوليني در رت هاي مبتلا به ديابت نوع دو نقشي مؤثر دارد.