فرهنگ سياسي در جمهوري اسلامي: مطالعه موردي هفتمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري ايران

Political Culture in Islamic Republic of Iran Case Study: 7th Presidential Election

فرهنگ سياسي، يكي از مجاري و ابزارهاي تجزيه‌ونحليل سياسي در هر كشوري است؛ در اين شيوه، محقق به‌جاي جستجوي ذهنيت يك فرد، برجستجوي ذهنيت قشر يا اقشار يا وجه غالب جامعه متمركز مي‌شود؛ ذهنيتي كه هر عامل اجتماعي خواه‌ناخواه، كم ‌و بيش از آن متأثر مي‌شود. رهيافت فرهنگ سياسي، خود رهيافتي ميان‌رشته‌اي و از تركيب روان‌شناسي، جامعه‌شناسي، روان‌شناسي اجتماعي و مردم‌شناسي شكل‌گرفته‌است. در اين مقاله با تحليل محتواي كيفي و مشاهده مشاركتي، واقعه انتخابات خرداد 1376 تجزيه‌ و تحليل‌شده و محقق از مجراي آن كوشيده‌است كه وجوهي از فرهنگ سياسي در جمهوري اسلامي ‌را برجسته‌نمايي‌كند. تكليف‌گرايي مذهبي دوره جنگ، مصرف‌گرايي دوره سازندگي، بدبيني ساختاري نسبت‌به حاكمان، سائقه عاشورا و مشاركت منفي، برخي از يافته‌هاي اين نوشتارند.

Political culture is one of the tools for political analysis in every country. In this method, author surveys thoughts of a category or majority of society instead of searching thoughts and minds of an individual; thoughts which every person can be influenced by. Political culture approach is a cross-major approach composed of psychology, sociology, social psychology, and anthropology. This paper studies 1997 election through qualitative content analysis and collaborative observation, indicating some aspects of political culture in Iran. Religious deontologist in war era, consumerism in construction era, pessimistic to the governors, Ashura events and negative collaborations are some of the findings.