بررسي ريشه‌‌هاي داخلي نواقتدارگرايي در آسياي مركزي در چارچوب الگوي نئوپاتريمونياليستي

Domestic origions of Neo-authority in Central Asia According to Neopatrimonialism Framework

با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و نابودي تام‌‌گرايي كمونيستي، زمينه براي تقويت دموكراسي در جمهوري‌‌هاي تازه‌استقلال‌يافته مهيا شد. تدوين قوانين اساسي مبتني‌بر انتخابات آزاد، از اتمام دوران اقتدارگرايي در اين جمهوري‌‌ها حكايت‌داشت اما در فاصله سال‌‌هاي 1991 تا 2000، الگويي جديد از اقتدارگرايي در منطقه تكوين‌يافت به‌طوري‌كه در آغاز هزاره سوم، شكلي نوين از اقتدارگرايي در هر پنج جمهوري آسياي‌ مركزي، حاكم شده‌بود؛ اكنون با گذشت بيش از دو دهه از استقلال اين كشورها، روند يادشده، همچنان تداوم‌دارد. اين مقاله با بررسي الگويِ جديد اقتدار‌‌گرايي در آسياي مركزي درپي پاسخ به اين پرسش است كه «ريشه‌‌هاي دروني نواقتدارگرايي در آسياي مركزي چيست؟»؛ «نواقتدارگرايي در آسياي مركزي، پديده‌‌اي چندوجهي است كه پس‌زمينه‌‌هاي سياسي، اقتصادي و اجتماعي دارد»؛ هريك از ابعاد يادشده، به چند زيرشاخه تقسيم‌بندي‌ و با استفاده از نظريه نئوپاتريمونياليسم بررسي‌شده‌است. با توجه به اينكه ازبكستان و تركمنستان، وخيم‌‌ترين وضعيت اقتدارگرايانه را در آسياي مركزي دارند، در مقاله پيش‌‌رو بر اين دو كشور، بيشتر تمركزشده‌است. روش اين پژوهش، توصيفي- تحليلي بوده، با استفاده از منابع كتابخانه‌‌اي و فضاي مجازي تدوين‌شده‌است.

After the collapse of the Soviet unio‎n and the destruction of the communist totalitarianism, The context Prepared for strengthening of democracy in the new independent Republics. Formulation of Constitutions based on free elections, noted The end of the authoritarianism era in these republics. But between the years 1991 through 2000 a new model of authoritarianism in the region was developed. According to at the beginning of the third millennium a new form of authoritarianism was ruling in all five Central Asian republics. Now after more than two decades, this process is still continuing. This paper reviews new model of authoritarianism in Central Asia and trying to answers the following questions: what are the domestic roots of authoritarianism in Central Asia? “Neo-Authoritarianism is multi-faceted phenomenon Central Asia that has Political, Economic and Social background”. Each of these dimensions have been divided into several subdirectories and have examined by using the Neopatrimonialism theory. Due to the fact that Uzbekistan and Turkmenistan in Central Asia are the worst authoritarian situation, so tried to More emphasis on these couontries.Method of This article is descriptive- analytical study and prepared by library sources.