تفاوت هاي وابسته به سن و سرعت در فعاليت ميوالكتريكي عضلات ساق پا در حين راه رفتن بين جوانان و سالمندان

مقدمه و اهداف  از جمله تغييراتي كه در اثر كاهش قدرت عضلات اندام تحتاني رخ مي­دهد، كاهش در سرعت راه رفتن است كه ممكن است به تغييرات سني نيز وابسته باشد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر، مطالعه تفاوت­هاي وابسته به سن و سرعت در فعاليت الكتريكي عضلات ساق پا در حين راه رفتن بين جوانان و سالمندان مي­باشد. مواد و روش­ها  در پژوهش نيمه­تجربي حاضر، تعداد 15 مرد جوان سالم و 15 مرد سالمند سالم به ترتيب با ميانگين سني 46/26 و 3/70 سال، به­طور تصادفي هدفدار انتخاب گرديدند. فعاليت الكتريكي (RMS) عضلات تيبياليس آنتريور، سولئوس و گاستروكنميوس به­وسيله دستگاه الكترومايوگرافي سطحي در حين راه رفتن با سرعت خود انتخابي (100%)، كند (80%) و سريع (120%) در فازهاي تماس كف پا با زمين (F.F)، ميانه استقرار (M.St)، انتهاي استقرار (T.St)، ابتداي نوسان (I.Sw) و انتهاي نوسان (T.Sw)، اندازه­گيري شد. داده­ها با آزمون­هاي تحليل واريانس با اندازه­گيري مكرر و بونفروني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته­ها  فعاليت عضلات گاستروكنميوس و سولئوس در فازهاي M.St و T.St، در سرعت­هاي 80% و 120% بين دو گروه متفاوت بود (01/0>p). همچنين، فعاليت عضله تيبياليس آنتريور در فاز F.F، در دو سرعت 100% و 120%؛ در فاز M.St، در هر سه سرعت و در فاز T.Sw، تنها در سرعت 80%، بين جوانان و سالمندان متفاوت بود (01/0>p). در زيرفازهاي نوسان، در هر دو گروه سني، بين سرعت­هاي 80 و 100 درصد و نيز 100 و 120 درصد، تفاوت معناداري وجود داشت (001/0>p). فعاليت هر سه عضله در همه زيرفازهاي استقرار، در جوانان بين سرعت­هاي 80 و 120 درصد (001/0>p) اما در سالمندان بين همه سرعت­ها (01/0>p)، متفاوت بود. نتيجه­گيري بر اساس نتايج تحقيق حاضر، تغييرات وابسته به سن در فعاليت عضلات ساق در طي گيت، حتي در ميان سالمندان سالم نيز كاملا مشهود است. اين امر ممكن است يك استراتژي براي كنترل بالانس، حفظ حالت يكنواخت متابوليكي و يا محدود كردن خستگي عصبي-عضلاني باشد.