ارائه روشي جديد به منظور ارزيابي آسيب پذيري آبخوان دشت مغان برمبناي تركيب روش هاي دراستيك، سينتكس و اس آي

رشد روزافزون جمعيت سبب افزايش فعاليتهاي انساني از جمله فعاليت هاي كشاورزي و صنعتي شده و افزايش اين فعاليتها و استفاده بيرويه از كودها، آفتكشها و حشرهكشها، موجب آلودگي خاك و آبهاي زيرزميني شده است. در اين ميان ارزيابي آسيبپذيري ميتواند تاثير بسزايي در مديريت فعاليت هاي آلاينده داشته باشد. در اين پژوهش روش جديدي براي ارزيابي آسيبپذيري دشت مغان به عنوان اصليترين تامين كننده توليدات كشاورزي و دامپروري استان اردبيل، ارائه شده است. اين روش از تركيب وزن دار سه روش رايج ارزيابي آسيبپذيري آب هاي زيرزميني DRASTIC، SINTACS و SI بهره ميبرد. مقايسه نتايج به دست آمده از روش پيشنهادي با دادههاي ميداني غلظت نيترات كه از 21 حلقه چاه در محدوده مطالعاتي در پاييز 1394 نمونهبرداري شده است، نشان ميدهد روش پيشنهادي شاخص همبستگي بيشتري نسبت به ديگر روشهاي DRASTIC، SINTACS و SI دارد. براساس اين نتايج در روش پيشنهادي 41، 46 و 13 درصد از آبخوان دشت مغان به ترتيب در مناطق با آسيب پذيري كم، متوسط و زياد واقع شده است. روش شناسي ارائه شده در اين تحقيق ميتواند براي ارزيابي آسيبپذيري ساير آبخوان ها نيز استفاده شود.