تاثيرات حفاظتي تغيير اقليم براساس ريزمقياس سازي دماي پيش بيني شده در قرن 21 (مطالعه موردي: دو ايستگاه ارازكوسه و نوده در استان گلستان)

ارزيابي تاثيرات بالقوه تغييرات اقليم در قرن 21 ميلادي بر توزيع گونهها و فرايندهاي اكولوژيكي به سناريوهاي اقليمي با تفكيكپذيري مكاني كافي نياز دارد. در پژوهش حاضر عملكرد سناريوهاي SRES و RCP در پيشبيني دماي كمينه و بيشينه ايستگاههاي ارازكوسه و نوده، واقع در استان گلستان در دورههاي زماني 2046 ـ 2065 و 2080 ـ 2099 نسبت به دوره پايه 1986 ـ 2005 مقايسه شد. بدين منظور از هشت مدل GCM و شش سناريوي انتشار و مدلهاي ريزمقياس نماي LARS-WG و SDSM استفاده شد. نتايج نشان داد در بين سناريوهاي انتشار قديم، A1B و در بين سناريوهاي جديد، RCP 8.5 بيشترين افزايش دما را براي هر دو ايستگاه پيشبيني كردند. مقدار افزايش دما به طور نسبي از سناريوي RCP 2.6 به سمت سناريوي RCP 8.5 افزايش مييابد. در هر دو سناريوهاي جديد و قديم، دماي تابستان آينده ممكن است با نرخ بيشتري نسبت به ديگر فصول افزايش يابد. همچنين در اين تحقيق گستردهتر بودن تغييرات دما با مدل MICP5 و سناريوهاي RCP نسبت به مدلهاي MICP3 و سناريوهاي SRES به وضوح مشاهده شد. تفاوتها در پيشبينيها توسط سناريوها بيانگر وجود عدم قطعيت است. بهطور كلي، عدم قطعيت به محدوده وسيعي از برآورد تاثيرات تغيير اقليم منجر ميشود. بنابراين، با توجه به پيشبينيهاي متنوع آينده دما، در صورت انتخاب فقط يك يا تعداد محدودي از مدل هاي گردش عمومي جو، برداشتي اشتباه درباره تغييرات اقليمي آينده ايجاد مي شود.