تاثير اكتيو وستيبولار تراپي بر اختلالات حركتي كودكان با اختلال نقص توجه-بيش فعالي

مقدمه و اهداف با توجه به اختلالات تعادلي مشهود در كودكان با اختلال نقص توجه-بيش فعالي، در تحقيق حاضر تاثير اكتيو وستيبولار تراپي بر اختلالات حركتي اين كودكان بررسي شد. مواد و روش­ها در مطالعه تجربي حاضر 38 كودك 7 تا 12 سال با اختلال ADHD نوع تركيبي با تشخيص روان­پزشك بر اساس ملاك­هاي DSM-IV-TR، كه از لحاظ بهره هوشي (آزمون هوش وكسلر) در سطح نرمال قرار داشتند (90< IQ)، به­طور تصادفي به دو گروه كنترل و آزمون تقسيم و قبل و بعد از مداخله با ابزار اندازه­گيري مجموعه­ي آزمون برونينكس اوزرتسكي با هم مقايسه شدند. برنامه درماني منتخب شامل تمرينات توانبخشي وستيبولار طبق پروتكل تعيين شده به مدت 2ماه هفته­اي 3جلسه، هر جلسه 30 دقيقه براي گروه آزمون و آموزش­هاي كلاسيك تحصيلي براي گروه كنترل بود. يافته­ها برنامه وستيبولوتراپي در گروه آزمون تغييرات معناداري در بعضي متغيرهاي پژوهش در مقايسه با گروه كنترل ايجاد كرد. تغييرات در گروه آزمون شامل: مهارت­هاي حركتي درشت (006/0=P) و تعادل (001/0P<)، كنترل بينايي-حركتي (007/0=P) به­علاوه نمره كلي آزمون برونينكس اوزرتسكي در گروه مداخله بود (006/0=P). نتيجه­گيري با توجه به نتايج مطالعه حاضر مي­توان ادعا كرد برنامه درماني وستيبولار مي­تواند موجب تقويت تعادل، مهارت­هاي حركتي درشت و كنترل بينايي-حركتي در كودكان با اختلال نقص توجه-بيش فعالي شود.