بررسي نتايج غربالگري شنوايي نوزادان بيمارستان صياد شيرازي گرگان

مقدمه و اهداف كاهش شنوايي يكي از شايع‌ترين اختلالات مادرزادي در نوزادان و شيرخواران محسوب مي‌شود. از هر 1000 نوزاد، 4-1 نفر با كم­شنوايي مادرزادي دوطرفه عميق و دائمي متولد مي­شوند. بنابراين تشخيص به موقع آن در ابتداي تولد بدون استفاده از انجام غربالگري شنوايي ممكن نيست. Otoacoustic Emission (OAE) يكي از آزمون­هايي است كه به منظور بررسي و تشخيص به موقع اختلال شنوايي در نوزادان براي مداخله زودهنگام انجام مي­شود. هدف از مقاله حاضر بررسي نتايج غربالگري نوزادان بيمارستان‌ صياد شيرازي شهر گرگان، جهت شناسايي و تشخيص به موقع اختلال شنوايي و مداخله زودهنگام وسايل كمك­شنوايي مي­باشد. مواد و روش­ها مطالعه حاضر به­صورت توصيفي-مقطعي بر روي كليه نوزادان زنده متولد شده بيمارستان صياد شيرازي شهر گرگان انجام شد. پس از تكميل پرسش­نامه و بررسي وضعيت نوزاد، اولين ارزيابي شنوايي بر روي كليه نوزادان توسط آزمون گسيل­هاي صوتي گوش گذرا Transient Evoked OAE (TEOAE) در 48 ساعت اول تولد انجام گرفت. نوزاداني كه در مرحله اول پاسخ نامطلوب داشتند، براي ارزيابي مجدد تا پايان دوماهگي ارجاع داده مي­شدند. نوزاداني كه در مرحله دوم نيز مجددا رد شده بودند، بلافاصله تحت آزمون AABR قرار مي­گرفتند و در صورت رد شدن در اين آزمون تا قبل از سه ماهگي تحت آزمون پاسخ­هاي شنوايي ساقه مغز Auditory Brainstem Response (ABR)تشخيصي قرار مي­گرفتند. در انتها نتايج توسط نرم­افزار SPSS 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته مطالعه حاضر از ابتداي سال 1390 تا انتهاي سال 1391 بر روي 4453 نوزاد متولد بيمارستان شهيد صياد شيرازي شهر گرگان انجام گرفت. در 48 ساعت ابتداي تولد، آزمايش TEOAE از تمامي نوزادان زنده متولد شده انجام گرفت كه از اين تعداد 2138 (48%) نوزاد دختر و 2315 (52%) نوزاد پسر بودند. حدود 1429 (32%) نوزاد داراي پاسخ قبول (Pass) و 3024 (68%) نوزاد حداقل در يك گوش پاسخ رد (Refer) داشتند. نوزاداني كه پاسخ مطلوب نداشتند تا پايان ماه دوم مجددا مراجعه و آزمون مرحله دوم براي آنها تكرار شد، از 3024 نفر 2852 نوزاد مراجعه داشتند و از اين تعداد 2748 نفر پاسخ مطلوب داشته و 104 نوزاد حداقل در يك گوش پاسخ غيرطبيعي داشتند. 104 نوزادي كه مجددا در مرحله دوم رد شدند، عوامل خطري از قبيل بيلي روبين بالا (بالاي 16)، عفونت و تشنج و ساير ناهنجاري­هاي قبل و بدو و پس از تولد و يا سابقه كم­شنوايي در خانواده داشتند و بلافاصله مورد ارزيابي آزمون AABR قرار گرفتند كه از اين تعداد 3 نفر مجدداً رد و براي ارزيابي ABR تشخيصي و تمپانومتري ارجاع داده شدند. نتيجه­ گيري بر اساس يافته­هاي مطالعه حاضر و مطالعات مشابه در ايران و ساير كشورها، لزوم اجراي طرح جامع غربالگري شنوايي نوزادان جهت تشخيص و مداخله به موقع و زودهنگام كم­شنوايي بر كسي پوشيده نيست. با برنامه­ريزي صحيح توانبخشي در كنار برنامه غربالگري، نه تنها در جهت ارتقاء سلامت كودكان بلكه در جهت رشد شخصيتي و اجتماعي و تحصيلي آنها نيز گام بسيار موثري برداشته مي­شود. از طرف ديگر از هزينه­هاي قابل توجهي كه براي آموزش ويژه اين كودكان صرف مي­گردد نيز به­طور چشمگيري كاسته مي­شود.