ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪاي درﮔﯿﺮي ﺷﻐﻠﯽ در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و رﻓﺘﺎرﻫﺎي اﻧﺤﺮاﻓﯽ در ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎر در ﺑﯿﻦ اﻋﻀﺎي ﻫﯿﺌﺖ ﻋﻠﻤﯽ دانشگاه

Mediating Role of Work Engagement on the Relationship between Emotional Exhaustion and Deviant Behaviors among Faculty Members of a University in Yazd, Iran

مقدمه:رفتار هاي انحرافي در محيط كار، با زير پا گذاشتن قواعد و مقررات سازماني، بر عملكرد فردي و بروندادهاي سازماني موثر است. اين مطالعه به بررسي نقش واسطه اي درگيري شغلي در رابطه بين فرسودگي هيجاني و رفتارهاي انحرافي در محيط كار مي پردازد. روش بررسي: اين تحقيق از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي از نوع همبستگي است كه جامعه آماري آن را كليه اعضاي هيئت علمي دانشگاه پيام نور استان يزد تشكيل مي دهند. 120 نفر از اعضاء به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و به مقياسهاي: درگيري شغلي (شافلي، سالانوا، گونزالزروما و بكر،2002)، فرسودگي هيجاني (مسلچ و جكسون ،1981) و رفتارهاي انحرافي درمحيط كار (بنت و رابينسون ،2000) پاسخ دادند. تحليل داده ها با بهره گيري از تكنيك مدلسازي معادلات ساختاري و روش بوت استراپ در محيط نرم افزار AMOS انجام شد. نتايج: فرسودگي هيجاني پيش بيني كننده منفي تعلق خاطر كاري (با ضريب مسير 59/ 0-) بوده و به صورت غيرمستقيم با واسطه گريِ تعلق خاطر كاري(با ضريب مسير 28/ 0+) رفتار هاي انحرافي در محيط كار را پيش بيني مي كند.همچنين افزايش تعلق خاطر كاري، باعث كاهش رفتار هاي انحرافي در محيط كار (با ضريب مسير 42/ 0-) مي شود. نتيجه گيري: فرسودگي هيجاني به واسطه تعلق خاطر كاري بر رفتارهاي انحرافي در محيط كار تاثير دارد. بنابر اين در نظر گرفتن تدابيري براي كنترل يا كاهش فرسودگي هيجاني اعضاء هيات علمي، مي تواند ضمن افزايش تعلق خاطر كاري آنان، موجب كاهش رفتارهاي انحرافي در محيط كار شود.

Introduction: Deviant behaviors at workplace, affect the individual performance and organizational outcomes by violation of rules and organizational regulations. The present study investigates the mediating role of work engagement in the relationship between emotional exhaustion and deviant behaviors at the workplace. Methods: One-hundred twenty faculty members of a university in Yazd (Central province, Iran) were selected using simple random sampling. Three validated questionnaires including the scales of work engagement (Schaufeli, Salanova, Gonzalez-Roma & Bakker, 2002), emotional exhaustion (Maslach and Jackson, 1981) and workplace deviant behaviors (Bennett and Robinson, 2000) were completed by the participants. Data were analyzed using structural equation modeling with Bootstrap method by IBM SPSS and IBM AMOS software . Results: Emotional exhaustion is a negative predictor of work engagement (path coefficient= 0.59) and indirectly predicts workplace deviant behaviors indirectly via work engagement (path coefficient= +0.28). Also, improving work engagement results in reduced deviant behaviors at workplace (path coefficient= 0.42). Conclusion: Emotional exhaustion influences deviant behaviors through the mediating role of work engagement. So, control or reduction of emotional exhaustion in faculty members would improve their work engagement and reduces deviant behaviors at the workplace.