«جامعه شناسي رمان خاله بازي از بلقيس سليماني بر مبناي نظريّه ""پي ير بورديو""»

بازخواني آثار ادبي با رويكردهاي تازه به پويايي فضاي جامعه ادبي مي انجامد. نقد جامعه شناسي در عرصه ادبيّات، به بررسي تأثير متقابل ادبيّات و جامعه بر يكديگر مي پردازد و با تحليل اين تأثير و تأثّرها، راهي نوين در برابر كساني قرار مي دهد كه دغدغه اصلي ذهن آن ها شناخت انسان و جامعه جديد انساني است. نگرش جامعه شناسانه به رمان با رويكرد جامعه شناسي زنان، منظري نسبتاً نوپديد است كه از قابليّت وگنجايي چشم گيري براي بحث هاي نوين و جذّاب در اين زمينه برخوردار است. نگارندگان از اين نظرگاه و با تكيه بر ديدگاه هاي «پي ير بورديو»، نظريّه پرداز و منتقد فرانسوي، به بررسي رمان خاله بازي از بلقيس سليماني پرداخته اند. سليماني در اين رمان با نگاهي واقع گرايانه و در عين حال انتقادي به مسايل اجتماعي و فرهنگي ايران، خصوصاً وضعيّت زنان در دهه شصت و قبل از آن مي پردازد. روش تحقيق اين مقاله، توصيفي - تحليلي و بهره ور از ديدگاه جامعه شناسي بر پايه مكتب انتقادي پي ير بورديو است. در رابطه ديالكتيكيِ عامليّت و ساختارِ بورديو در كنشِ افراد اين داستان، بيشتر بازتوليد ساختارهاي ثابت فرهنگي وجود دارد؛ امّا در پايان رمان، شاهد توليد ساختاري جديد از سوي يكي از شخصيّت هاي اصلي آن هستيم. همچنين مفاهيم بازتاب يافته در رمان خاله بازي ناظر بر آن است كه نويسنده آن – خواسته يا ناخواسته - با نگاهي به جامعه در بستر اسطوره اي، تاريخي، پيشامدرن، مدرن و پسامدرن و مقايسه ضمني آن ها با يكديگر، رابطه ديالكتيكي عامليّت و ساختار بورديو را تأييد مي كند.