آسيب شناسي و نارسايي هاي در سنامه هاي نقد ادبي

در اين مقاله به بررسي و آسيب شناسيِ چهار منبع از درس نامه هاي نقد ادبي تأليف استادان شميسا، امامي، تسليمي و شايگان فر، پرداخته م يشود. اين درس نامه ها با وجود فوايد فراواني همچون ملموس كردنِ مباحث نظريه هاي ادبي و نيز نقد عملي بر پاية متون ادبيِ فارسي ، نارسايي ها و ايراداتي هم دارند كه اميد است اين نواقص با نقد و بر رسي، رفع شوند. عمدة اين نارسايي ها و آسي بها عبارتند از: 1) عدم تمايز ميان نقد ادبي و نظرية ادبي؛ 2) فهم ديگرگون برخي نظري ه هاي ادبي ؛ 3) بي ارتباطيِ بين مقدمات درس نامه ها و مباحث مربوط به نظريه هاي ادبي؛ 4) گنجاندن بوطيقاي ادبيِ پس تمدرنيسم در لواي نقد و نظرية ادبي؛ 5) تبيين و كاربست عمليِ غير ضرورِ برخي نظري هها؛ 6) تبيين غير انتقادي برخي نظريه ها؛ 7) ارزيابيِ نادرست برخي نظري هها؛ 8) بي توجهي به ادبيات معاصر به عنوان شاهد مثال تحليلي براي نظريه هاي ادبي؛ 9) كم توجهي به ادبيات داستاني (به ويژه ادبيات داستانيِ معاصر) در مقايسه با شعر.