سنجش عوامل مؤثر بر مديريت استعداد در مراكز آموزش نيروى انتظامى

زمينه و هدف: سازمان ها به ويژه سازمان هاى خدماتى از جمله نيروى انتظامى دريافته اند كه به منظور موفقيت در عرصه پيچيده كنونى به داشتن بهترين استعدادها نياز دارند. همزمان با درك نياز به استخدام، توسعه و نگهداشت استعدادها ، سازمان ها دريافته اند كه استعدادها منابعى بحرانى هستند كه براى دستيابى به بهترين نتيجه ها نيازمند مديريت هستند. با توجه به آنچه گفته شد اين پژوهش با هدف سنجش عوامل مؤثر بر مديريت استعداد در مراكز آموزش نيروى انتظامى انجام شد. روش: روش پژوهش از نظر هدف، كاربردى، از نظر روش گردآورى داده ها، توصيفى- پيمايشى و از نظر نوع داده، كمى است. جامعة آمارى شامل كاركنان رسمى و پيمانى مراكز آموزش نيروى انتظامى بودند كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيرى تصادفى طبقه اى، 300 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. به منظور گردآورى داده ها از پرسشنامه محقق ساخته تركيبى برگرفته از پرسشنامه هاى استاندارد بهره گرفته شد. براى محاسبه روايى پرسشنامه از روايى محتوا و سازه استفاده شد كه يافته ها بيانگر روا بودن ابزار اندازه گيرى بود و همين طور به منظور سنجش پايايى از ضريب آلفاى كرونباخ و ضريب پايايى تركيبى استفاده شد كه به دليل بيشتر شدن مقادير ضرايب از 0/7 مى توان گفت كه پرسشنامه يادشده از پايايى لازم برخوردار است. داده هاى گردآورى شده از طريق آمار توصيفى و استنباطى (آزمون تى تك نمونه اى و همبستگى پيرسون) تحليل شد. يافته ها: يافته هاى پژوهش نشان داد، بين عوامل اثرگذار بر مديريت استعداد شامل فرهنگ سازمانى، سرمايه انسانى، يادگيرى سازمانى، انگيزش و مسئوليت اجتماعى سازمان و مديريت استعداد رابطه معنادارى در سطح 0/01 وجود دارد. نتيجه گيرى: وضعيت موجود عوامل مؤثر بر مديريت استعداد و همين طور وضعيت موجود مديريت استعداد و مؤلفه هاى آن شامل فرصت هاى يادگيرى، حفظ كاركنان مستعد، جو رفتارى مساعد، توجه به منابع و زيرساخت ها، جذب كاركنان مستعد و عملكرد بهتر در مراكز آموزش نيروى انتظامى در سطح 0/01 بالاتر از ميانگين است