چالش‌هاي استقرار حاكميت باليني در حيطه‌ي آموزش بيماران: يك مطالعه كيفي

Challenges of Establishing Clinical Governance in the Field of Patient Education: A Qualitative Study

مقدمه: حاكميت باليني چارچوبي است كه در آن سازمان‌هاي ارائه‌كننده خدمت در قبال بهبود دائمي‌ كيفيت پاسخ‌گو بوده وبا ايجاد محيطي كه در آن تعالي درخدمات باليني شكوفا مي‌شود به صيانت ازاستانداردهاي عالي خدمت مي‌پردازند. هدف پژوهش حاضر، شناسايي چالش‌هاي استقرار حاكميت باليني در حيطه‌ي آموزش بيماران بود. روش‌ها:در اين پژوهش كيفي ، محيط پژوهش را 4 بيمارستان آموزشي دانشگاه علوم پزشكي تهران و جامعه پژوهش راكارشناسان درگيردر برنامه حاكميت باليني تشكيل ‌دادند. 16 شركت‌كننده با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي هدف‌مند و از روش موارد شناخته شده انتخاب شدند. روش جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه نيمه ساختار يافته بود كه با موافقت شركت‌كنندگان ضبط، بازنويسي و تحليل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل محتواي كيفي استفاده شد. نتايج: تجزيه و تحليل داده‌ها منجر به توليد دو درون مايه اصلي «عوامل مربوط به سازمان و عوامل مربوط به بيمار» گرديد. عوامل فرهنگي «ضعف فرهنگ كارتيمي، عدم وجود انگيزه در پرستاران جهت آموزش بيمار، ارزشمند نبودن آموزش، كمبود وقت و حجم بالاي كار، كمبود پرسنل، نبود دستورالعمل مشخص براي آموزش، فرايندهاي اضافه كار، اهميت ندادن مديران به آموزش»را دربرگرفت. عوامل مربوط به بيمارشامل «آكاه نبودن بيماران به حقوق قانوني خود، وضعيت نامساعد عمومي و عدم همكاري بيمار، بي سوادي و كم سوادي بيمار، كمبود انگيزه، تنوع فرهنگي بيماران و سخت شدن ارتباط با آنها »بود. نتيجه‌گيري: آگاه نمودن بيمار در زمينه حق خود براي دريافت آموزش كامل و جامع و مطلع نمودن فرد مراقبت‌كننده از اين حقوق، تجلي‌ مفهوم بيمارمحوري است و براي رفع چالش‌هاي برنامه حاكميت باليني راه‌گشاست.

Introduction: Clinical governance is a framework in which service provider organizations are accountable for continuous improvement of responsive quality and protect high service standards by creating an environment where clinical service excellence is flourished. The purpose of this study was to explore challenges of establishing clinical governance in the field of patient education. Methods: This qualitative study was conducted in four teaching hospitals of Tehran University of Medical Sciences and the population consisted of experts involved in the clinical governance program. Sixteen participants were selected using non probability purposive sampling and known cases. Data were collected through semi-structured interviews which were recorded, transcribed and analyzed after informed consent was obtained. Qualitative content analysis was used to analyze the data. Results: Two major themes were emerged: “organization-related and patient-related factors”. Cultural factors included “poor teamwork culture, nurses’ lack of motivation to train patients, unvalued education, lack of time and high workload, shortage of personnel, lack of clear guidelines for education, overtime processes, managers’ neglect of education”. Patient-related factors, included “patients’ unawareness of their legal rights, public predicament and lack of cooperation from patients, patients’ illiteracy and low literacy, low motivation, cultural diversity of patients and difficulty to communicate with them”. Conclusion: Informing patients of their rights to receive comprehensive education and informing caregivers of such rights are the manifestation of patient-orientation concept and could pave the way to remove the challenges of clinical governance program.