رابطه بين حمايت‌هاي محيطي و خودآگاهي هيجاني با درگيري تحصيلي: نقش ميانجي بهزيستي تحصيلي

The Relationship between Environmental Supports and Emotional Self-awareness with Academic Engagement: the Mediating role of Educational Well-being

مقدمه: درگيري تحصيلي از متغيرهاي مهم در حوزه آموزش و يادگيري است كه شناخت عوامل زمينه ساز آن ضرورت دارد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي روابط ساختاري حمايت‌هاي محيطي، خودآگاهي هيجاني و بهزيستي تحصيلي با درگيري تحصيلي بود. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مشهد جامعه آماري را تشكيل دادند. تعداد 290 نفر (127 مرد و 167 زن) به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي حمايت‌هاي محيطي لنت (Lent) و همكاران، خودآگاهي هيجاني گرنت (Gran) و همكاران، بهزيستي تحصيلي پيترينن (Pietarinen) و همكاران و درگيري تحصيلي شافلي (Schaufeli) و همكاران پاسخ دادند. داده‌ها با روش مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج: مدل فرضي درگيري تحصيلي در جامعه پژوهش برازنده بود (49/0=, RMSEA 69/1=X2/DF). مسيرهاي مستقيم حمايت‌هاي محيطي به بهزيستي تحصيلي و بهزيستي تحصيلي به درگيري تحصيلي منفي و معنادار بود. همچنين، مسيرهاي مستقيم حمايت‌هاي محيطي به درگيري تحصيلي و خودآگاهي هيجاني به درگيري تحصيلي مثبت و معنادار بود؛ اما مسير مستقيم خودآگاهي هيجاني به بهزيستي تحصيلي مورد تأييد قرار نگرفت. نتيجه‌گيري: با افزايش حمايت‌هاي محيطي در دانشگاه و آموزش دانشجويان در زمينه‌ي خودآگاهي هيجاني مي‌توان ميزان بهزيستي تحصيلي آن‌ها را بهبود بخشيد كه اين عوامل در كنار يكديگر شرايط ايجاد درگيري تحصيلي را فراهم مي‌سازند.

Introduction: Academic engagement is an important variable in the field of education and learning, whose underlying factors must be identified. Therefore, the aim of this study was to investigate the structural relationship between environmental supports, emotional self-awareness, academic well-being with academic engagement. Methods: This descriptive correlational study was performed on students of Mashhad University of Medical Sciences. A number of 290 students (127 males and 167 females) who were selected through random sampling method completed the questionnaires of environmental supports by Lent et al, emotional self-awareness by Grant et al, academic well-being by Pietarinen et al, and academic engagement by Schaufeli et al. The data were analyzed using structural equation modeling method. Results: The hypothetical model of academic engagement provided a good fit to the research population (X2/df=1.69, RMSEA=0.49). Direct paths of environmental supports to academic well-being and academic well-being to academic engagement were negative and significant. Also, direct paths of environmental supports to academic engagement and emotional self-awareness to academic engagement were positive and significant. However, the direct path of emotional self-awareness to academic well-being was not confirmed. Conclusion: Students’ academic well-being could be improved through enhancing environmental supports in universities and teaching students about emotional self-awareness. These factors together provide the conditions for academic engagement.