وضعيت اشتراك گذاري دانش در كانون تصميم‌گيري معاونت آموزشي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي

The Status of Knowledge Sharing at the Decision Making Center of Deputy of Education in Iran’s Ministry of Health and Medical Education

مقدمه: يكي از عوامل كليدي و مهم در مديريت دانش، توانايي سازمان‌ها در به اشتراك‌گذاري دانش است. پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت اشتراك‌گذاري دانش و عوامل مؤثر بر آن در معاونت آموزشي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي ايران در سال 1394 انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه توصيفي مقطعي است كه در سال 1394 انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل كليۀ كاركنان شاغل در معاونت آموزشي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و نمونه‌ها به روش سرشماري وارد مطالعه شدند (280 نفر). داده‌هاي مربوط به اشتراك‌گذاري دانش با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته در 5 بٌعد عوامل انساني، عوامل فرهنگي، عوامل ساختاري، راهبردهاي رهبري و سيستم و فناوري (در مجموع46 سؤال)، به صورت مقياس ليكرت 5 گزينه‌اي جمع‌آوري گرديد. تحليل داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن انجام شد. نتايج: درنهايت234 نفر با تكميل پرسشنامه در مطالعه شركت كردند (نرخ پاسخ‌گويي5/83 %). ميانگين نمره ابعاد 5گانه تسهيم دانش به ترتيب عوامل ساختاري 46/0±7/2، راهبردهاي رهبري 54/0±66/2، سيستم و فناوري 44/0±59/2، عوامل فرهنگي 51/0±47/2 و عوامل انساني 52/0±46/2 به دست آمد. گويه "دريافت پاداش در مقابل اشتراك‌گذاري دانش" با ميانگين 73/1 و انحراف معيار 82/0 كم‌ترين نمره و گويه "بدون مشكل بودن سرعت تبادل دانش و اطلاعات موجود ميان واحدها/قسمت‌هاي سازمان" با ميانگين 61/3 و انحراف معيار 97/0 بالاترين نمره در ميان تمام گويه‌هاي مطالعه تعيين شد. تنها ميان متغير سابقه كار با اشتراك‌گذاري دانش ارتباط معناداري به دست آمد (05/0>P). نتيجه‌گيري: از آنجايي كه عوامل انساني و فرهنگي كم‌ترين نمره در ميان حيطه‌هاي مورد بررسي را به خود اختصاص داد، تقويت اين ابعاد ضروري است. اصلاح ساختار فرهنگي در سطح معاونت از طريق اهميت به اشتراك‌گذاري دانش به نظر مي‌رسد راه حل مناسبي براي استفاده مؤثر وكارا از اين قابليت باشد. در اين زمينه در نظر گرفتن مشوق‌ها جهت حضور و فعاليت داوطلبانه كاركنان پيشنهاد مي‌گردد.

Introduction: One of the key factors in knowledge management is the organizations’ ability to share knowledge. The purpose of this paper was to examine the status of and factors affecting knowledge sharing in Deputy of Education in Iran’s Ministry of Health and Medical Education in 2016. Methods: This descriptive cross-sectional study was carried out in 2016. Research population consisted of all of the staffs in the Deputy of Education in the Ministry of Health and Medical Education, and the sample was formed by means of census method (280 people). Data about knowledge sharing were gathered by a researcher-made five-point Likert scale questionnaire which measured five dimensions: human factors, cultural factors, structural factors, leadership strategies, and system and technology (total=46 items). Spearman correlation coefficient was used to analysis the data. Results: A total of 234 people answered the questionnaire and participated in the study (response rate: 83.5%). The mean scores of the five dimensions were respectively obtained for structural factors (2.7±0.46), leadership strategies (2.66±0.54), system and technology (2.59±0.44), cultural factors (2.47±0.51), and human factors (2.46±0.52). The item “to get rewarded in exchange for knowledge sharing” with the mean score 1.73±0.82 had the lowest score and the item “no problem in the rate of available knowledge and information exchange between units/parts of the organization” with the mean score 3.61±0.97 had the highest score among all of the items. A significant relationship was only found between the variable of work experience and knowledge sharing. (p˂0.05). Conclusion: Since human and cultural factors were given the lowest scores among the examined dimensions, it is necessary to strengthen these dimensions. Improving the cultural structure in the Deputy of Education through emphasis on knowledge sharing seems to be an appropriate solution for effective and efficient use of this capability. Accordingly, offering incentives for staff’s voluntary participation and activities is recommended.