واﮐﺎوي ﻧﻈﺎم ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﺎن از زﻣﺎﻧﻤﻨﺪي در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه: ﺗﺤﻠﯿﻞ زﻣﺎﻧﻤﻨﺪي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺪار ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ راﻫﺒﺮدي ﻧﻮﯾﻦ در ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﺮان

Examination of the Semantic System of Citizens from Time in Terms of Understanding, Interpretation and their Experience of Time and Temporality in Everyday Life

زمان، مقوله و بستري است كه فعاليت اجتماعي و فردي انسان در آن روي ميدهد و از جايگاهي مركزي در انتظام و ساماندهي زندگي روزمره كنشگران، تحقق فرايندهاي اجتماعي، توسعه برنامه‌ريزي‌شده و مديريت جوامع برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، واكاوي نظام معنايي شهروندان اصفهاني از زمان، ‌برحسب فهم و تجربه آنها از زمان و زمانمندي در زندگي روزمره است. روش مطالعه، كيفي از نوع پديدارشناسي تفسيري است. پس از انجام مصاحبههاي عميق با 26 نفر و كشف مفاهيم اوليه و مقولات مهم از طريق كدگذاري به شيوه كولايزي، 7 مقوله اصلي حاصل شد: غلبه بيتعادلي بر تعادل در سرعت؛ حركتهاي توسعهمدار/ توسعهزدا در مسير زندگي؛ جهتگيريهاي ذهني و كنشهاي عيني پيشبرنده/ بازدارنده توسعه؛ تلفيق زماني ناكارآمد حوادث در مسير؛ سازمان زماني ركودآور، غلبه زمانمندي دگرراهبر بر زمانمندي خودراهبر؛ غلبه حال بر گذشته و آينده. تمامي اين مقولهها فضاي مفهومي مقوله هستهاي دوگانه «زمانمندي توسعه‌مدارانه/ توسعه‌زدا» را به تصوير ميكشند. تجربه زيسته كنشگران، بازگوي آن است كه حالگرايي، عدم قطعيت و كنشهاي خودمدارانه با ريتم نامنتظم در مسير زندگي بر آيندهگرايي، قطعيت و كنشهاي توسعهمدارانه با سرعت اجتماعي متعادل غلبه يافته است. پيامد اين امر، شكلگيري يك زمانمندي ناكارآمد است كه مانع تحقق فرايندهاي توسعه در پرتو افق و انتظارات مشترك مي‌شود.

Time "is the category where the social and individual acts of a human being take place, and it has a central place in the ordering and organizing of daily life of actors, the realization of social processes, planned development and management of societies. The purpose of this research is to examine the semantic system of Isfahanian citizens from time in terms of understanding, interpretation and their experience of time and temporality in everyday life. The study method is a qualitative type of interpretive phenomenology. After conducting in-depth interviews with 26 persons and discovering the basic concepts and important categories during coding with Colaizzi’s method, seven major categories were obtained: overcoming the imbalanced speed on balanced speed; development-oriented/depletion development movements in the path of life; development promoter/inhibitor orientations and actions; inefficient temporal combination of events on the path; stagnant temporal organization; the overcoming of passive temporality over self-directed temporality; the dominance of present on past and future. All of these categories depict the conceptual space of the dual-core theme of "development-oriented/depletion development temporality". The lived experience of individuals suggests that presentism, uncertainty and selfish actions with an erratic rhythm in the path to life have overcome on futurism, certainty, and developmental actions with balanced social speed. The consequence of this is the formation of an inefficient temporality that prevents the realization of development processes in the light of the common horizons and expectations