تأثير سرمادهي مفصل زانو بعد از خستگي موضعي بر حس عمقي زنان جوان تمرين كرده

Effect of Knee Cooling after Local Fatigue on Proprioception in Trained Women

مقدمه و اهداف حس عمقي در رفلكس عضلاني، ثبات ديناميك مفصل و برنامه ­ريزي حركت براي كنترل عصبي-عضلاني نقش دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير سرمادهي مفصل زانو بعد از خستگي موضعي بر حس عمقي زنان جوان تمرين­ كرده بود. مواد و روش‌ها مطالعه حاضر به روش نيمه ­تجربي و طرح پيش ­آزمون-پس ­آزمون انجام شده است. 40 آزمودني زن تمرين­ كرده سالم (ميانگين سن 1/05±22/06 سال، قد 6/96±165/22 سانتي­ متر، و وزن 9/41±55/72 كيلوگرم) در چهار گروه (كنترل، سرمادهي، خستگي و سرمادهي بعد از خستگي) شركت داشتند. اعمال سرما با استفاده از كيسه يخ بر روي مفصل زانو، براي هر دو گروه سرمادهي و سرمادهي بعد از خستگي انجام گرفت و گروه خستگي و سرمادهي بعد از خستگي، پروتكل خستگي عصبي-عضلاني موضعي شامل انواع حركات پلايومتريك، را اجرا كردند. حس عمقي مفصل زانو، قبل و بلافاصله بعد از سرمادهي (بلافاصله بعد از خستگي در گروه خستگي) و 20 دقيقه بعد از سرمادهي، از طريق اندازه ­گيري خطاي بازسازي زواياي 30، 45 و 60 درجه مفصل زانو با استفاده از دينامومتر ايزوكنتيك ارزيابي شد. اطلاعات به دست آمده در نرم­افزار SPSS و با استفاده از روش تحليل واريانس با داده­ هاي تكراري و آزمون t مستقل، در سطح معناداري 0/05≥α و آزمون تعقيبي بونفروني تحليل شد. يافته‌ها يافته ­هاي تحقيق حاضر نشان داد با وجود كاهش معنادار دماي پوست، بعد از سرمادهي، حس عمقي مفصل زانو در هيچ يك از گروه ­ها در زمان­هاي مختلف، تفاوت معناداري نداشت و بين گروه ­ها نيز تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌ گيري به نظر مي ­رسد كه پروتكل سرمادهي مورد استفاده در پژوهش، تنها بر گيرنده ­هاي پوستي تأثير­گذار بوده و بر دوك ­هاي عضلاني و گيرنده­هاي مفصلي كه نقش اصلي را در حس وضعيت مفصل دارند، تأثيرگذار نبوده است؛ بنابراين مي­ توان نتيجه گرفت اين روش سرمادهي حتي در حالت خستگي، خطري براي ورزشكاران جهت ادامه فعاليت ندارد.

Background and Aims: Proprioception affects muscle reflexes, joint dynamic stability control, and motion planning for neuromuscular control. The aim of the present study was to determine the effect of knee cooling after local fatigue on proprioception in athletic women. Materials and Methods: The current study was done using semi-experimental method with pretest-posttest. Participants included 40 healthy athletic women divided into four groups (control, cooling, fatigue, cooling after fatigue). Cooling with ice pack on knee was used for both groups of cooling and cooling after fatigue. Also, fatigue and cooling after fatigue groups performed neuromuscular local fatigue protocol including a variety of plyometric exercises. Knee proprioception before and after cooling (immediately after fatigue in fatigue group) and 20 minutes after cooling was evaluated by measuring angle error 30, 45, and 60 degree knee joint using isokinetic dynamometer. Data obtained was analyzed using SPSS software and running repeated measure ANOVA, independent T-test, and bonferroni correction. The significance value was set at α≤ 0.05. Results: The results showed that despite significant decrease in skin temperature after cooling, there was no significant difference in the groups in different time period neither was any significant difference between the groups studied. Conclusion: It seems that cooling protocol used in the present study only affects the skin receptors. Muscle and joint receptors that play a role in joint position sense are not affected. Therefore, it can be concluded that this method of cooling, even in case of fatigue, will have no danger for athletes to continue their activities.