ارتباط بين ارزيابي‌هاي عملكرد حركتي و عناصر عملكرد حسي-حركتي در ورزشكاران دانشگاهي داري بي ثباتي مزمن مچ پا

Relationships between Functional Movement Assessments and Elements of Sensorimotor Function in Collegiate Athletes with Chronic Ankle Instability

مقدمه و اهداف تغييرات بيومكانيكي و نقص‌هاي حسي-حركتي در افراد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا گزارش شده است. با اين وجود اطلاعات كمي در مورد ارتباط بين الگوهاي عملكرد حركتي و عملكرد حسي-حركتي در افراد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي ارتباط بين نقص‌هاي حركتي مرتبط با الگوهاي عملكرد حركتي با عملكرد حسي-حركتي در ورزشكاران دانشگاهي داراي بي‌ثباتي مزمن مچ پا بود. مواد و روش‌ها تعداد 40 ورزشكار دانشگاهي مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا داوطلب شركت در تحقيق بودند. به منظور ارزيابي نقص‌هاي حركتي، از 3 الگوي عملكردي اسكات بالاي سر، اسكات بالاي سر با بالا آوردن پاشنه و اسكات تك‌پا استفاده و بر اساس سيستم Fusionetics، امتيازدهي شدند. عملكرد حسي-حركتي با استفاده از آزمون‌هاي كنترل پاسچر ايستا و پويا، دامنه حركتي دورسي فلكشن مچ پا، حس عمقي مفصل مچ پا و قدرت عضلاني مچ پا ارزيابي شد. به منظور بررسي ارتباط بين ارزيابي‌هاي عملكرد حركتي و عملكرد حسي-حركتي از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه استفاده شد (0/05>P). يافته‌ها نتايج نشان داد كه ورزشكاران دانشگاهي داراي بي‌ثباتي مزمن مچ پا، به ترتيب داراي كيفيت اجراي ضعيف (14/1±20/1 ٪)، متوسط (17/4±52/3 ٪) و خوب (19/4±80/1 ٪)، در اجراي اسكات تك‌پا، اسكات بالاي سر و اسكات بالاي سر با بالا آوردن پاشنه بودند. بلند شدن پاشنه پا از زمين (50٪) و والگوس زانو (70٪)، نقص‌هاي حركتي شايع اندام تحتاني در اسكات بالاي سر و اسكات تك‌پا در افراد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا بودند. همچنين همبستگي معناداري بين برخي آزمون‌هاي عملكردي با برخي عملكردهاي حسي-حركتي و بين برخي نقص‌هاي حركتي با برخي عملكردهاي حسي-حركتي مشاهده شد (0/05≥P). علاوه بر اين برخي نقص‌هاي حركتي از روي برخي آزمون‌هاي حسي-حركتي پيش‌بيني شدند (0/05>P). نتيجه‌گيري از يافته‌هاي تحقيق حاضر مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه ورزشكاران دانشگاهي مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا داراي نقص‌هاي حركتي در ارزيابي‌هاي عملكرد حركتي بودند. همچنين همبستگي معنا‌داري بين برخي ارزيابي‌هاي عملكرد حركتي و برخي عملكردهاي حسي-حركتي وجود داشت و همچنين مي‌توان بر اساس ارزيابي‌هاي عملكرد حسي-حركتي برخي نقص‌هاي حركتي را پيش‌بيني كرد.

Background and Aims: In patients with Chronic Ankle Instability (CAI), biomechanical alterations and sensorimotor dysfunctions have been reported. However, little is known about the relationships between functional movement patterns and sensorimotor function in people with CAI. The purpose of the present study was to examine the relationships between movement dysfunctions associated with functional movement patterns and sensorimotor function in collegiate athletes with CAI. Materials and Methods: A total of 40 male collegiate athletes with CAI volunteered to participate in the study. Three functional movements including double limb squat, double limb squat with heel lift, and single limb squat were conducted for assessing movement dysfunctions and scored using Fusionetics algorithms. Sensorimotor function was assessed using static and dynamic postural control, ankle dorsiflexion ROM, ankle joint proprioception, and ankle muscle strength. Pearson product correlations and multiple linear regression were used to examine the relationships between functional movement assessments and sensorimotor function. Results: The results showed that collegiate athletes with CAI had poor (20.1±14.1%), moderate (52.3±17.4%), and good (80.1±19.4%) movement efficiency in single leg squat, double limb squat, and double limb squat with heel lift, respectively. Specific movement errors such as ‘Heel of Foot Lifts’ (50 %) and ‘Knee Valgus’ (70 %) were common among CAI participants during the double limb squat and single leg squat, respectively. There were significant correlations between functional movement errors and sensorimotor functions (p<0.05). Similarly, the presence of specific movement dysfunctions were predicted by select sensorimotor outcomes (p<0.05). Conclusion: Collegiate athletes with CAI had movement dysfunctions during functional movement patterns. There were correlations between functional movement errors and select sensorimotor outcomes. Some specific movement dysfunctions can be predicted by examining sensorimotor outcomes.