تاثير فاصله استراحتي بين دوره هاي فعاليت مقاومتي شديد بر نشانگران فشار اكسايشي در مردان جوان

مقدمه و اهداف فعاليت مقاومتي از طريق افزايش توليد راديكال­هاي آزاد باعث آسيب فشار اكسايشي مي­شود و بر سيستم دفاع آنتي اكسيداني تاثير مي­گذارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير فاصله استراحتي بين دوره­ها طي فعاليت مقاومتي بر آنزيم سوپر اكسيد دسموتاز، ظرفيت آنتي­اكسيدان پلاسما و مالون دي آلدئيد بود. مواد و روش­ها 20 آزمودني مرد داوطلب به­طور تصادفي در دو گروه فاصله استراحتي 90 ثانيه (10 n=) و فاصله استراحتي استراحتي 180 ثانيه (10 n=) بين دوره­هاي فعاليت مقاومتي قرار داده شدند. فعاليت مقاومتي در هر دو گروه با شش تكرار بيشينه در چهار دوره انجام شد. نمونه­گيري خون از وريد پيش آرنجي قبل از فعاليت، بلافاصله بعد از فعاليت، شش، 24 و 48 ساعت متعاقب آن انجام شد و مقادير مالون دي آلدئيد، ظرفيت آنتي­اكسيدان تام پلاسما و آنزيم سوپر­اكسيد­دسموتاز اندازه­گيري شد. يافته­ها نتايج نشان داد هر دو فعاليت مقاومتي با فاصله استراحتي 90 ثانيه (0030/0p=) و نيز 180 ثانيه (036/0p=) به­طور معناداري باعث تغيير پاسخ مالون دي آلدئيد شد. مالون دي آلدئيد به­طور معناداري بعد از شش ساعت از فعاليت در هر دو گروه افزايش يافت. همچنين ظرفيت آنتي اكسيدان تام پلاسما (0001/0p=) و آنزيم سوپر­اكسيد­دسموتاز (0001/0p=) شش ساعت بعد از فعاليت به­طور معناداري افزايش پيدا كرد. با اين وجود، بين دو گروه در متغيرهاي ظرفيت آنتي­اكسيدان تام پلاسما، مالون دي آلدئيد و آنزيم سوپر­اكسيد­دسموتاز تفاوت معناداري مشاهده نشد (05/0p>). نتيجه­ گيري مي­توان گفت كه فاصله استراحتي بين دوره­ها فعاليت مقاومتي تاثيري بر فشار اكسيداتيو و ظرفيت آنتي­اكسيدان پلاسمايي ندارد. بنابراين مربيان نبايد در مورد تاثير فاصله استراحتي بين دوره­ها بر آسيب سلولي هنگام طراحي برنامه­هاي تمرينات مقاومتي نگران باشند.