عنوان مقاله :
بررسي فراواني و عوامل خطر ديابت آشكار، اختلال تحمل گلوكز و اختلال قند ناشتا در بيماران مبتلا به ديابت بارداري بستري در بيمارستان امام خميني اهواز
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation the Frequency and Risk Factors of Diabetes Mellitus, Impaired Glucose Tolerance and Impaired Fasting Glucose in Patients with Gestational Diabetes Mellitus Admitted in Imam Khomeini Hospital, Ahvaz, Iran
پديد آورندگان :
شهبازيان، ناهيد دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده پزشكي - گروه زنان و مامايي , شهبازيان، حاجيه دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده پزشكي - گروه غدد و متابوليسم , عبدالهي كشكولي، سارا دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - دانشكده پزشكي , مروج آل علي، ارمغان دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز - مركز تحقيقات ديابت
كليدواژه :
اختلال تحمل گلوكز , ديابت , ديابت بارداري
چكيده فارسي :
مقدمه: در اكثر زنان مبتلا به ديابت بارداري، اختلال تحمل گلوكز پس از زايمان به حالت عادي بر مي گردد، ولي خطر قابل ملاحظه اي (60-30%) براي بروز ديابت آشكار در سال هاي بعد وجود خواهد داشت و عدم اقدام مناسب براي پيشگيري، كنترل و درمان آن، عوارض زيادي را براي مبتلايان به همراه خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسي فراواني ديابت، اختلال تحمل گلوكز و اختلال قند ناشتا به دنبال ابتلاء به ديابت بارداري در زنان باردار انجام شد.
روشكار: اين مطالعه مقطعي توصيفي در سال 1388 بر روي 110 بيماري كه به دليل ابتلاء به ديابت بارداري در بيمارستان امام خميني اهواز بستري شده بودند، انجام شد. شاخص هاي آنتروپومتري اندازه گيري، نمونه خون ناشتا و يك نمونه خون دو ساعت پس از مصرف 75 گرم پودر گلوكز خوراكي براي اندازه گيري قند خون گرفته شد. بيماران به 4 گروه طبيعي، اختلال قند ناشتا، اختلال تحمل گلوكز و ديابتيك تقسيم شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (نسخه 17) و روش هاي آمار توصيفي و آزمون كاي اسكوئر و تي انجام شد. ميزان p كمتر از 0/05 معني دار در نظر گرفته شد.
يافتهها: در بين بيماران مورد مطالعه، 46 نفر (41/8%) ديابتيك و 36 نفر (32/7 %) طبيعي بودند، 3 نفر (2/8%) اختلال تحمل گلوكز، 10 نفر (9/1%) اختلال قند ناشتا و 15 نفر (13/6%) همزمان اختلال قند ناشتا و اختلال تحمل گلوكز داشتند.بين ديابت بارداري و احتمال ابتلاء به ديابت پس از بارداري (p<0/001)، اختلال قند ناشتا (p<0/001) و اختلال تحمل گلوكز + اختلال قند ناشتا (p<0/02) ارتباط معناداري وجود داشت. بين سن بارداري در زمان ديابت بارداري و ابتلاء به ديابت و اختلال تحمل گلوكز + اختلال قند ناشتا ارتباط معني داري وجود داشت (0/001=p). هرچه سن فرد در زمان ابتلاء به ديابت بارداري بالاتر بود، احتمال ابتلاء به ديابت پس از زايمان افزايش مي يافت (0/03>p). هر چه تعداد نوزاد متولد شده با وزن بزرگتر يا مساوي 4 كيلوگرم بيشتر بود، احتمال ابتلاء به ديابت (0/001>p) و اختلال تحمل گلوكز (0/04>p) نيز بيشتر بود.
نتيجهگيري: درصد قابل توجهي از بيماران مبتلا به ديابت بارداري در پيگيري پس از زايمان، به ديابت يا پره ديابت مبتلا مي شوند، لذا پيگيري سالانه توصيه مي شود.
چكيده لاتين :
Introduction: In most of women with gestational diabetes, impaired glucose tolerance returns to normal after delivery. But there is a significant risk (30-60%) for getting diabetes mellitus in later years. In the lack of appropriate control and treatment of diabetes, the side effects will appear. The aim of this study was evaluating the frequency of diabetes mellitus, impaired glucose tolerance (IGT) and impaired fasting glucose (IFG) in women with prior gestational diabetes mellitus (GDM).
Methods: This descriptive cross sectional study was conducted on 110 women with prior GDM who admitted in Imam Khomeini hospital, Ahvaz, Iran, 2009. Anthropometric indexes weremeasured and blood samples were taken to measure Fasting Blood Sugar (FBS) and glucose tolerance test 2 hours after taking 75gr glucose orally. Patients were divided into 4 groups: normal FBS, IFG, IGT and diabetic. Data were analyzed using SPSS software version 17, descriptive statistics tests, t-test and chi-square. P value less than 0.05 was considered significant.
Results: There were 46 diabetic women (41.8%), 36 normal women (32.7%), 3 women with IGT (2.8%), 10 women with IFG (9.1%) and 15 women with IGT+IFG (13.6%). There were significant differences between gestational diabetes and risk of diabetes after pregnancy (p<0.001), IFG (p<0.001) and IFG+IGT (p<0.02). Significant difference was between gestational age in time of GDM and getting diabetes and IFG+IGT after delivery (p=0.001). There is a significant difference between higher age in women with GDM and getting diabetes after pregnancy (p<0.03). Significant difference was between number of infant with weight ≥ 4kg and risk of diabetes (p<0.001) and IGT (p<0.04).
Conclusion: Women with gestational diabetes mellitus are at increased risk for developing diabetes after pregnancy. So annual follow up for diabetes after delivery was recommended.
عنوان نشريه :
زنان و مامايي و نازايي ايران
عنوان نشريه :
زنان و مامايي و نازايي ايران