مدل علي روابط سبك‌هاي مديريت كلاس با بهزيستي تحصيلي با توجه به نقش واسطه‌اي سرمايه‌هاي روان‌شناختي

The Causal Model of the Relationship Between Classroom Management Styles and Academic Rehabilitation with Focus on Mediating Role of Psychological Capitals

مقدمه: يكي از تأثيرگذارترين عوامل مؤثر بر بهزيستي دانشجويان اقدامات و تدابيري است كه از سوي اساتيد جهت آموزش و انجام برنامه‌هاي درسي اجرا مي‌گردد. با توجه به تأثير مستقيم اين اقدامات بر عملكرد درسي و اجتماعي دانشجويان علوم پزشكي، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك‌هاي مديريت كلاس با بهزيستي تحصيلي با نقش واسطه‌اي سرمايه‌هاي روان‌شناختي در بين دانشجويان علوم پزشكي دانشگاه بوشهر انجام شد. روش‌ها: دراين پژوهش توصيفي همبستگي، شركت‌كنندگان 340 نفر از دانشجويان علوم پزشكي بوشهر در سال تحصيلي 95-1394 بودند كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند و به پرسشنامه بهزيستي تحصيلي، سبك‌هاي مديريت كلاس و سرمايه‌هاي روان‌شناختي پاسخ دادند. پايايي اين پرسشنامه‌ها در پژوهش‌هاي قبل مورد تاييد قرار گرفت و تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم‌افزار Lisrel انجام شد. نتايج: اثر غيرمستقيم سبك مديريت تعاملي بر بهزيستي تحصيلي برابر با 19/0 و با توجه به (95/5=t) معنادار است (01/0>P) و همچنين اثر غيرمستقيم سبك مديريت غير مداخله‌گر بر بهزيستي تحصيلي برابر با 12/0 و با توجه به (12/4=t) معنادار است (01/0>P) و در نهايت اثر غيرمستقيم سبك مديريت مداخله‌گر بر بهزيستي تحصيلي برابر با 18/0 و با توجه به (29/5-=t) معنادار است (01/0>P). براساس نتايج، RMSEA برابر با 06/0، AGFI برابر با 94/0، GFI برابر با 98/0 و X2/df برابر با 36/2 است كه همگي نمايانگر برازش مطلوب مدل هستند. نتيجه‌گيري: بنابر نتيجه به دست آمده، به نظر مي‌رسد در صورتي كه به دانشجويان فرصت بيش‌تري داده شود تا در امورات تحصيلي و مديريت كلاس از علايق شخصي خود استفاده كنند و با استاد و همكلاسي‌هاي خود تعامل بيش‌تري داشته باشند و نيز با افزايش توانمندي‌هاي تحصيلي در آنها، بهزيستي تحصيلي در آنها افزايش مي‌يابد.

Introduction: One of the most influential factors in student rehabilitation is the measures put to work by faculty members for education and application of curriculums. Given the direct effect of such measures on academic and social performance of medical sciences students, the purpose of this study was to examine the relationship between classroom management styles and academic rehabilitation with the mediating role of psychological capitals among students of Bushehr University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive, correlational study, 340 students of Bushehr University of Medical Sciences were selected by means of partial stratified sampling method in 2015-16 academic year. Subjects responded to academic rehabilitation, classroom management styles, and psychological capitals questionnaires. The reliability of these questionnaires had already been confirmed in previous studies. Data were analyzed in Lisrel software using descriptive and inferential statistics. Results: The indirect effect of interactive management style on academic rehabilitation (0.19) was significant (p<0.01, t=5.95). The indirect effect of non-intervening management style on academic rehabilitation (0.12) was significant (p<0.01, t=4.12). The indirect effect of intervening management style on academic rehabilitation (0.18) was significant (P<0.01, t= -5.29). Based on the results, RMSEA, AGFI, GFI, and X2/df were 0.06, 0.94, 0.98, and 2.36 respectively, all indicated good fit of the model. Conclusion: According to the results, it seems that students’ academic rehabilitation will increase by giving them more opportunities to exercise their own personal interests in academic affairs and classroom management and to interact more with their faculty members and classmates and also by boosting their academic abilities.