خودكارآمدي پژوهش و خودكارآمدي تصميم‌گيري حرفه‌اي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز؛ ارائه يك مدل تبييني

Research Self-Efficacy and Career Decision-Making Self-Efficacy of Students at Shiraz University of Medical Sciences: An Explanatory Model

مقدمه: مؤسسات آموزش عالي در قرن بيست و يكم، در پي بسترسازي مناسب فعاليت‌هاي پژوهشي و افزايش كيفيت اين پژوهش‌ها هستند. از جمله عوامل مؤثر بر كيفيت پژوهش‌ها، خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان است كه انتظار مي‌رود خودكارآمدي تصميم‌گيري حرفه‌اي را به دنبال داشته باشد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 94-95 بود كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي 300 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ خودكارآمدي تصميم‌گيري حرفه‌اي دانشجويان بتز و لازو (Betz & Luzzo) و پرسشنامه‌ي خودكارآمدي پژوهش هولدن (Holden) بود. پس از محاسبه روايي و پايايي ابزار، پرسشنامه‌ها توزيع و با استفاده از ليزرل و آزمون ضريب همبستگي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج: در خودكارآمدي پژوهش، گزارش‌دهي از بالاترين نمره (29/1±13/47) و مهارت گردآوري از پايين‌ترين نمره (67/2±20/42) برخوردارند و در تصميم‌گيري حرفه‌اي تعهد به هدف بالاترين (89/0±10/3) و مهارت حل مسأله پايين‌ترين نمره (78/0±3) را دارند. هم چنين بين ابعاد خودكارآمدي پژوهش و خودكارآمدي تصميم‌گيري رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و با افزايش خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان خودكارآمدي تصميم‌گيري حرفه‌اي آنان افزايش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: هر چه در برنامه درسي، بر توسعه مهارت‌هاي پژوهشي دانشجويان تأكيد بيش تري گردد، احساس خودكارآمدي آنان در تصميم‌گيري‌هاي حرفه‌اي و در مسير توسعه حرفه‌اي افزايش خواهد يافت.

Introduction: In the 21st century, higher education institutions seek to set up research activities and improve the quality of these research studies. One of the factors affecting the quality of research is student research self-efficacy which is expected to lead to career decision-making self-efficacy. Methods: Statistical population of this descriptive, correlational study included all the students of Shiraz University of Medical Sciences in 2015-16. A sample of 300 was formed by multi-stage cluster sampling. Research instruments were Betz and Luzzo’s career decision-making self-efficacy scale and Holden’s research self-efficacy scale. After calculating the validity and reliability, the questionnaires were distributed and the data were analyzed in LISREL using correlation coefficient test. Results: In research self-efficacy, reporting skill (47.13±1.29) and collection skill (42.20±2.67) had the highest and lowest scores respectively. In career decision-making, goal commitment (3.10±0.89) and problem-solving skill (3.00±0.78) had the highest and lowest scores respectively. There was a positive significant relationship between the dimensions of research self-efficacy and decision-making self-efficacy such that with students’ increased research self-efficacy, their career decision-making enhanced. Conclusion: The more the curriculum emphasizes the development of students’ research skills, the more their sense of self-efficacy increases in career decision-making and on the path to professional development.