ارزيابي مدل ساختاري رابطه عملكرد خانواده و بدرفتاري والدين با پيشرفت تحصيلي فرزندان: نقش ميانجي كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي

The Structural Model Evaluation of the Correlation of Family Functioning and Parental Abuse with Students’ Academic Achievement: The Mediating Role of Social Adequacy and Academic Self-efficacy

مقدمه: پيشرفت تحصيلي به دليل پيامد‌ها و اثرات فردي و اجتماعي، همواره جزء اصلي‌ترين سازه‌هاي مورد توجه بوده است. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي مدل ساختاري رابطه عملكرد خانواده و بدرفتاري والدين با پيشرفت تحصيلي فرزندان: نقش ميانجي كفايت اجتماعي و خودكارآمدي تحصيلي در سال تحصيلي 95-94 در شهر اصفهان صورت گرفت. روش‌ها: دراين مطالعه توصيفي همبستگي 540 نفر از نوجوانان مقطع دبيرستان شهر اصفهان در سال تحصيلي 95-94 شركت نمودند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه سنجش خانواده (FAD)، پرسشنامه سنجش بدرفتاري والدين ديمير(Demare)، پرسشنامه خودكارآمدي مورگان- جينكز(Morgan-Jinks) و مقياس كفايت اجتماعي فلنر(Fellner) بود. داده‌ها با استفاده از برنامه نرم‌افزار lisrel و به روش تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه ضرايب تأثير عملكرد خانواده بر پيشرفت تحصيلي و خودكار آمدي تأثير معنادار دارد. تحليل همبستگي پيرسون نشان داد كه كفايت اجتماعي با عملكرد خانواده و بدرفتاري والدين رابطه معناداري دارد، اما در مدل ضرايب پيش‌‍‌بيني توسط آزمون تحليل مسير اين ضرايب و تأثير‌ها معنادار نشد. همچنين همچنين ضرايب تأثير عملكرد خانواده با واسطه خودكارآمدي بر پيشرفت تحصيلي، و نيز بدرفتاري والدين بر پيشرفت تحصيلي، بدرفتاري والدين بر خودكار آمدي، بدرفتاري والدين با واسطه خودكارآمدي بر پيشرفت تحصيلي و نيز تأثير خودكارآمدي بر پيشرفت تحصيلي معنادار بود. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد عملكرد خانواده بر پيشرفت تحصيلي و خودكار آمدي تأثير دارد و برنامه‌ريزي براي بهبود اين متغيرها جزء ضرورت‌هاي نظام آموزشي است. توجه به متغيرهاي تاثير گذار در پيشرفت تحصيلي نوجوانان مي تواند زمينه رشدو پيشرفت تحصيلي در دوران آموزش عالي را نيز فراهم سازد.

Introduction: Academic achievement has always been one of the most important constituents due to its individual and social effects and consequences. The purpose of this study was to assess the structural model of the correlation of family functioning and parental abuse with students` academic achievement with the mediating role of social adequacy and academic self-efficacy in 2015-16 academic year in Isfahan. Methods: This descriptive-correlational study was performed on 540 high school students in Isfahan during 2015-16 academic year. Data collection tools were Family Assessment Device (FAD), Demare’s Parental Abuse Measurement Inventory, Morgan-Jinks Student Self-Efficacy Scale, and Fellner’s Social Adequacy Scale. Data was analyzed in Lisrel software using path analysis. Results: Results showed that the coefficients of the effect of family functioning on the academic achievement and self-efficacy were significant. Pearson correlation analysis showed that social adequacy had a significant correlation with family functioning and parental abuse, but in the model of prediction coefficients through path analysis, these coefficients and effects were not significant. In addition, the coefficients of the effects of family functioning on academic achievement mediated by self-efficacy, the parental abuse on academic achievement, parental abuse on self-efficacy, parental abuse on academic achievement mediated by self-efficacy, and self-efficacy on academic achievement were significant. Conclusion: Results showed that family functioning was influential in academic achievement and self-efficacy and that planning for improving these variables was a necessity for the educational system. Focus on variables that are influential in the academic achievement of adolescents could pave the way for their academic achievement in higher education as well.