برنامه درسي زبان تخصصي دانشكده پزشكي از ديدگاه دانشجويان و اساتيد

The Medicine Faculty ESP Curriculum: Perspective of Students and Faculty Members

مقدمه: فرآيند تدريس و يادگيري طي دهه‌هاي اخير تحت تأثير تغيير و تحولات زيادي قرار گرفته است. اين مطالعه با هدف ارزيابي برنامه درسي زبان تخصصي پزشكي در دانشكده‌ي پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، از ديدگاه دانشجويان و اساتيدانجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي-مقطعي600 دانشجوي پزشكي سال سوم و هفتم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در نيمسال دوم سال تحصيلي95-94 و 6 نفر از اساتيد زبان تخصصي پزشكيبه صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌هاپرسشنامه‌ محقق‌ساخته بود كه پس از تأييد روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي، آزمون‌هاي تييك طرفه و دو طرفه و آزمون ميانه، تحليل شد. نتايج: در نهايت380 پرسشنامه دانشجويانتجزيه و تحليل شد.شركت‌كنندگان از مطالب تدريس شده‌ي زبان تخصصي پزشكي رضايت نداشتند و تعداد واحدهاي درسي پيشنهاد شده راكافي نمي‌دانستند. همچنين تواليترم‌هايي كه واحدهاي زبان تخصصي ارائه مي‌شوند را مناسب نمي‌دانستند. آنها همچنين معتقد بودند واحدهاي زبان تخصصي پزشكي با توجه به آشنايي دانشجويان با طب باليني(ICM) طراحي شودو مطالب آموزشي به روزرساني شوند. همچنين، اظهار داشتند كه در هر واحد درسي، بايد اصطلاحات پزشكي به همراه مطالعات موردي گنجانده شوند.آنها همچنين معتقد بودند آزمون پايان ترم به تنهايي ارزشيابي مناسبي براي توانايي دانشجويان نيست و آزمون‌هاي متعدد را ترجيح مي‌دادند. استادان ودانشجويان معتقد بودند كه اساتيد زبان نسبت به اساتيد رشته پزشكي مهارت بيش‌تري در تدريس واحدهاي زبان تخصصي پزشكي دارند. نتيجه‌گيري: كتاب‌هاي زبان تخصصي پزشكي نياز به تغيير از نظر محتوي دارند و پيشنهاد مي‌شود متخصصان زبان تدريس اين دروس را به عهده بگيرند.

Introduction: The processes of teaching and learning have changed dramatically over the past decades. The present study aimed to evaluate the ESP curriculum of faculty of medicine at Isfahan University of Medical Sciences from the perspective of students and faculty members. Methods: In this cross-sectional descriptive study, a number of 600 third- and seventh-year students of medicine studying in the second semester of 2016-17 academic year and six ESP instructors were selected through census method. A researcher-made questionnaire, already checked for reliability and validity, was used to collect data. The collected data were analyzed through descriptive statistics, one-way and two-way t-tests and median test. Results:A total of 380 questionnaires were analyzed. The participants were not satisfied with the ESP materials and believed that the number of credits offered was inadequate. They also indicated that the sequence of the semesters offering the ESP courses was not appropriate. Moreover, the participants believed that the ESP courses should be designed while considering their familiarity with the course Introduction to Clinical Medicine (ICM), and that the materials should be updated. They also maintained that it was necessary to include medical terminology together with case studies in each unit. According to the participants, final exam was not an adequate way of evaluating students’ abilities and they preferred intermittent quizzes. Moreover, they believed that language instructors were more skillful in teaching ESP courses than medical instructors. Conclusion:The content of ESP textbooks for medicine need to be changed, and it is suggested that language instructors should teach these courses.