خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند

Research Self-efficacy among Postgraduate Students at Birjand University of Medical Sciences

مقدمه: اصلي‌ترين عامل مؤثر بر انجام موفقيت‌آميز پژوهش و دنبال كردن آن در دانشجويان تحصيلات تكميلي، خودكارآمدي پژوهشي است. مطالعه حاضر با هدف تعيين خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 95-1394انجام شد. روش‌ها: دراين مطالعه توصيفي مقطعي 200 دانشجوي كارشناسي ارشد و دكتري مشغول به تحصيل در دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 95-1394 به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه خودكارآمدي پژوهشي فيليپس و راسل (Phillips & Russell) كه روايي و پايايي آن در مطالعات قبلي تاييد شده بود، جمع آوري شد و توسط آزمون‌هاي تي مستقل، آناليز واريانس يك‌طرفه، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه تحليل گرديد. نتايج: در نهايت 154 پرسشنامه تحليل شد. ميانگين سني دانشجويان 3/6±51/30 سال بود. ميانگين نمره خودكارآمدي پژوهشي 1/53±43/180 بود(ازمجموع 297نمره) كه بر حسب مقطع تحصيلي و وضعيت تأهل اختلاف معناداري داشت و در دانشجويان مقطع دكتري (84/24±18/223) و دانشجويان مجرد (52/45±33/189)، به طور معناداري بيش‌تر بود، ولي اختلاف معناداري در نمره خودكارآمدي پژوهشي دانشجويان، بر حسب جنسيت، وضعيت سكونت و دانشكده مشاهده نشد. بين معدل تحصيلي دانشجويان با نمره خودكارآمدي پژوهشي ارتباط مستقيم و معناداري وجود داشت (290/0=r و 0001/0=p). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد، خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند، در حد متوسط است و براي ارتقا، نياز به مداخلات آموزشي مناسب وجود دارد.

Introduction: Research self-efficacy is the main factor influencing successful administration and pursuing of research by postgraduate students. This study aimed to determine research self-efficacy among postgraduate students at Birjand University of Medical Sciences (BUMS) in 2015-16. Methods: This descriptive, cross-sectional study was conducted on 200 master and PhD students at BUMS in 2015-16 academic year who were selected by census method. Data were collected by means of Phillips and Russell’s research self-efficacy questionnaire whose validity and reliability had already been confirmed. The collected data were analyzed using independent t-test, one-way ANOVA, Pearson correlation coefficient, and multiple linear regression. Results: A total of 154 questionnaires were analyzed. The average age of students was 30.51±6.3 years. The mean score of research self-efficacy was 180.43±53.1 (out of 297) and showed a significant difference in terms of education and marital status being significantly higher in PhD students (223.24±18.84) and single students (189.45±33.52). However, no significant difference was found in research self-efficacy scores in terms of gender, residential status, and faculty. There was a significant direct relationship between grade point average and research self-efficacy (r=0.290, p=0.0001). Conclusion: The results showed that the research self-efficacy of the postgraduate students at BUMS was at an average level and appropriate educational interventions are required to enhance research self-efficacy.