عنوان مقاله :
عرصههاي آموزش باليني گروههاي بزرگ از ديدگاه كارآموزان پزشكي عمومي دانشكدهي پزشكي اصفهان
عنوان به زبان ديگر :
Major Clinical Training Fields from the Perspective of Medical Students at Isfahan University of Medical Sciences
پديد آورندگان :
طالبي، علي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي , آويژگان، مريم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي , ميداني، محسن دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي
كليدواژه :
عرصههاي باليني , پزشكي عمومي , كارآموزي , آموزش پزشكي
چكيده فارسي :
مقدمه: براي هر دانشجوي پزشكي در دوره كارآموزي، آموزش بر بالين بيمار نقشي محوري ايفا ميكند كه ميتواند ميان دانستههاي تئوري و مهارت باليني وي پيوند بزند. هر سيستم آموزش كارآمد نيازمند ارزيابي مكرر است و آموزش پزشكي نيز از اين قاعده مستثني نيست. اين مطالعه با هدف بررسي عرصههاي آموزش باليني گروههاي بزرگ از نظر كارآموزان پزشكي عمومي دانشكدهي پزشكي اصفهان انجام شد.
روشها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي عرصههاي آموزش باليني (راند آموزشي و آموزش سرپايي) گروههاي جراحي، داخلي، زنان و زايمان و اطفال بيمارستانهاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان از نظر كارآموزان در نيم سال نخست سال تحصيلي 95-94 مورد بررسي قرار گرفت. پژوهش در 61 گروه كارآموزي به صورت سرشماري شامل 21 گروه كارآموزي داخلي، 20 گروه كارآموزي جراحي، 7 گروه كارآموزي زنان و زايمان و 13 گروه كارآموزي اطفال در هفته نخست دوره انجام گرفت. براي جمعآوري اطلاعات از دفترچه پايش باليني شامل تعداد دانشجويان شركتكننده، ساعات حضور دانشجو، ساعات آموزش دانشجو توسط اساتيد، تعداد بيمار ويزيت شده در هر روز، به مدت يك هفته به تفكيك عرصههاي آموزشي استفاده شد. در انتها اطلاعات جمعآوري شده با نرمافزار Excell به صورت ميانگين و انحراف معيار محاسبه و گزارش شد.
نتايج: كارآموزان به طور ميانگين روزانه در عرصههاي آموزش باليني (راند آموزشي و آموزش سرپايي) داخلي 53/0±5/2ساعت، جراحي 32/0±75/2ساعت، زنان و زايمان 3/0±04/2 ساعت و اطفال 24/0±17/2ساعت در بخشها و 25/0±75/2 ساعت در درمانگاهها تحت آموزش اساتيد قرار دارند. كارآموزان به طور ميانگين روزانه در عرصههاي آموزش باليني بستري و سرپايي داخلي 55/1±54/5 بيمار، جراحي 25/1±25/8 بيمار، زنان و زايمان 6/0±3 بيمار بستري و 02/5±2/22 بيمار سرپايي و اطفال تعداد 02/1±7/5 بيمار بستري و 14/5±9/15 بيمار سرپايي را ويزيت ميكنند.
نتيجهگيري: اطلاعات به دست آمده از ميانگين تعداد كارآموزان، كارورزان، دستياران، تعداد بيمار ويزيت شده در هر روز، تعداد ساعات حضور كارآموزان در بخش و آموزش توسط استاد ميتوان تصويري واقع بينانه از شرايط عرصههاي آموزشي را به تصوير بكشدو به
برنامهريزان آموزش كارآموزان كمك نمايد.
چكيده لاتين :
Introduction: For any medical student, bedside training plays a pivotal role that could integrate his clinical skills and theoretical knowledge. Every efficient educational system requires regular evaluation and medical education is not an exception. The purpose of this study was to assess major clinical training fields from the perspective of medical students in Isfahan School of Medicine.
Methods: This descriptive, cross-sectional study assessed the clinical training fields (training round and outpatient training) of the surgery, internal medicine, gynecology, and pediatrics departments of teaching hospitals affiliated with Isfahan University of Medical Sciences from the perspective of medical students in the first semester of the academic year 2015-16. The study was conducted in the first week of the program on 61 groups of medical students selected by means of census method including 21 groups of internal medicine, 20 groups of surgery, 7 groups of gynecology, and 13 groups of pediatrics medical students. Data were collected by the notebook of clinical training monitoring to record the number of medical students attended, hours attended, hours of training by teachers, and the number of visited patients per day for a week categorized by the training fields. The data were analyzed in Excel using mean and standard deviation.
Results: Daily training hours of the medical students (training rounds and outpatient training) were 2.5±0.53 (internal medicine), 2.75±0.32 (surgery), 2.04±0.3 (gynecology), and 2.17±0.24 (pediatrics) hours in the wards and 2.75±0.25 in the clinics. The medical students visited an average number of 5.54±1.55 inpatients and outpatients (internal medicine), 8.25±1.25 (surgery), 3±0.6 inpatients and 22.2±5.02 outpatients (gynecology), and 5.7±1.02 inpatients and 15.9±5.14 outpatients (pediatrics) per day.
Conclusion: The information obtained in relation to the average number of medical students, interns and residents, the number of visited patients per day, and the hours of medical students’ attendance and training by teachers in the wards can show a realistic picture of the conditions of training fields and help program planners.
عنوان نشريه :
مجله ايراني آموزش در علوم پزشكي
عنوان نشريه :
مجله ايراني آموزش در علوم پزشكي