بررسي تاثير آموزش هندلينگ (مراقبت‌هاي ويژه) بر كيفيت زندگي مراقبان شاغل در مراكز نگهداري

Effectiveness of Handling Training Program on the Quality of Life of Institutional Caregivers

مقدمه و اهداف كودكان مبتلا به فلج مغزي مقيم مراكز به علت مشكلات طولاني‌مدت نياز به مراقبت دائمي دارند و مراقبت از آنها مي‌تواند سلامت جسماني و رواني مراقبان آنها را تحت تاثير قرار دهد. بنابراين مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير آموزش مراقبت‌هاي ويژه بر كيفيت زندگي مراقبان شاغل در مراكز نگهداري از كودكان داراي فلج مغزي انجام شد. مواد و روش‌ها در مطالعه مداخله‌اي-نيمه‌­تجربي حاضر، 60 نفر از مراقبان شاغل در مراكز نگهداري از كودكان داراي فلج مغزي تحت نظارت سازمان بهزيستي شهر تهران به شيوه تمام ­شماري و با رعايت معيارهاي لازم انتخاب و در دو گروه مداخله (30 نفر) و كنترل (30 نفر) مورد بررسي قرار گرفتند. پرسش‌نامه جمعيت ­شناختي و پرسش‌نامه كيفيت زندگي (36-SF) سه ماه قبل و بعد از انجام آموزش هندلينگ براي جمع‌آوري داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. جلسه آموزش هندلينگي به صورت تئوري و عملي طي دو روز و هر روز با شركت 15 نفر از مراقبان گروه مداخله و برگزار شد. داده‌ها قبل و سه ماه بعد از مداخله جمع‌آوري و با استفاده از نرم ­افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها ميانگين سني و انحراف معيار مراقبان قبل از شروع آموزش در گروه مداخله (9/22±42/50) و گروه كنترل (10/84±43/57) بوده است. مقايسه ميانگين نمرات بين دو گروه نشان داد كه كيفيت زندگي مراقبان گروه مداخله 3 ماه بعد از دريافت آموزش در تمامي ابعاد 36- SFبه جز عملكرد اجتماعي به طور معناداري ارتقاء يافته است (0/05

Background and Aims: Children with cerebral palsy require a constant care because of their long-term complications. Thus, taking care of them can affect physical and mental health of their caregivers. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of handling training program on caregivers’ quality of life working in care centers for children with cerebral palsy. Materials and Methods: In the current semi-experimental interventional study, 60 caregivers were selected supervised by Welfare Organization of Tehran according to the related inclusion criteria and divided into intervention (30 participants) and control (30 participants) groups. Demographic questionnaire and SF-36 were used for data collection three months prior to and after presenting handling training program. The training session were conducted theoretically and practically in two days and each day with 15 caregivers. Statistical analyses were carried out using SPSS, version 22. Results: The mean age and standard deviation of caregivers in intervention and control group were (43/57±10/84) and (42/50±9/22), respectively. The comparison of the mean scores between the two groups showed that the quality of life of the caregiver in the intervention group significantly increased three months after receiving handling training in all dimensions of SF-36 except for social function (p <0.05). Conclusion: Providing the caregivers with proper handling training program can decrease their job and physical stress and improve both their and the children’ quality of life, well-being, and health.