مقايسه تأثير و ماندگاري يك دوره تمرينات (NASM) و تركيبي (عصبي-عضلاني و ثبات مركزي) بر ويژگي هاي عملكردي و تعادل افراد مبتلا به آسيب مزمن يك طرفه مچ پا

Comparative Effects of Impacts and Stainabilities of NASM and Combined Exercises (Neuromuscular and Core Stability) on Functional Characteristics and Balance of Individuals with Unilateral Chronic Ankle Injury

مقدمه و اهداف مفصل مچ پا به عنوان يكي از آسيب ­پذيرترين مفاصل بدن شناخته شده است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي مقايسه تأثير و ماندگاري يك دوره تمرينات NASM و تركيبي (عصبي-عضلاني و ثبات مركزي) بر ويژگي­ هاي عملكردي و تعادل افراد مبتلا به آسيب مزمن يك ­طرفه مچ پا بود. مواد و روش ­ها 36 دانشجوي تربيت بدني ورزشكار پسر مبتلا به بي­ ثباتي مزمن مچ پا در مطالعه حاضر شركت داشتند و به صورت تصادفي در سه گروه 12 نفره تمرينات NASM، تمرينات تركيبي و گروه كنترل قرار گرفتند. قبل، بعد و چهار هفته پس از اتمام تمرينات از همۀ آزمودني­ ها جهت بررسي ويژگي­ هاي عملكردي و تعادل پويا آزمون به عمل آمد. جهت بررسي ويژگي­هاي عملكردي از آزمون­ هاي جهش جانبي، آزمون جهش هشت لاتين، آزمون جهش سه­ گانه تك ­پا و پرسش ­نامه سنجش توانايي پا و مچ پا در فعاليت­ هاي روزانه و ورزشي و جهت ارزيابي تعادل پويا، از آزمون تعادلي اصلاح­ شده ستاره استفاده شد. سپس گروه­ هاي تمرين NASM و تركيبي به مدت هشت هفته تمرينات خود را انجام دادند. يافته­ ها نتايج نشان داد كه يك دوره تمرينات NASM و تركيبي، سبب بهبود ويژگي­ هاي متغيرهاي وابسته شد و همچنين بعد از گذشت چهار هفته پس از اتمام برنامه تمريني، در گروه تمرينات NASM، در شاخص ­هاي جهش هشت لاتين و مقياس توانايي مچ­پا و پا، اثر تمرينات در اين افراد بر شاخص­ هاي مذكور ماندگاري داشت و همچنين در گروه تمرينات تركيبي در شاخص­ هاي جهش جانبي، جهش هشت لاتين و مقياس توانايي مچ­پا، اثر تمرينات بر شاخص­ هاي مذكور ماندگاري دارد. همچنين نتايج نشان داد تمرينات تركيبي اثر بيشتري بر شاخص توانايي مچ­پا و پا، نسبت به تمرينات NASM دارد. نتيجه ­گيري انجام هشت هفته تمرينات تركيبي (عصبي-عضلاني و ثبات مركزي) سبب بهبود بيشتري نسبت به تمرينات NASM در عملكرد و كنترل پاسچر افراد مبتلا به بي­ ثباتي مزمن مچ پا دارد

Background and Aims: Ankle joint is known as one of the most vulnerable joints of the body. The aim of the present study was to compare the impacts and sustainabilities of NASM and combined excersices (neuromuscular and core stability) on the functional charactristics and balance of individuals with unilateral chronic ankle injury. Materials and Methods: A total of 36 male athlete students suffering from chronic ankle instability voluntarily participated in the present study and were randomly divided into three groups of 12: NASM excersices, combined training, and the control group. All the participants’ performance characteristics and dynamic balance were evaluated prior to, after, and four weeks after the exercises. To evaluate the functional characteristics, we used Side-to-Side Hop Test, Figure-eight Hop Test, Triple Hop Test, and questionnaires measuring the ability of the foot and ankle in sports and daily activities and to evaluate the dynamic balance, the balance test Y was used. Then, the NASM and combined groups performed the relevant exercises. Results: The results showed that both NASM and compound exercises caused improvement in the dependent variables. Also, NASM exercises had lasting impacts four weeks after the exercise protocol in indicators of figure-eight hop test and the ability of ankle and foot test. Also, combination exercise had lasting effects observed in side-to-side hop test, figure-eight hop test, and the ability of ankle and foot scale. The results also showed that compound exercises, as compared with NASM exercises, were more effective as observed in the ability of the ankle and foot test. Conclusion: Doing eight weeks of combined training (neuromuscular and core stability) was observed to be significantly more effective, compared with NASM training, in the performance and postural control in patients with chronic ankle instability.