تأثير سطوح متفاوت تداخل زمينه اي در تمرين (تمرين مسدود، تمرين تصادفي) بر كاركردهاي حسي-حركتي در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي

Effect of Different Levels of Contextual Interference of Training (Blocked and Random Practice) on Sensory-Motor Functions in Children with Developmental Coordination Disorder (DCD)

مقدمه و اهداف اختلال هماهنگي رشدي يكي از شايع­ ترين اختلالات تأثيرگذار بر كودكان در سنين 5 تا 8 ساله مي­ باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير تمرينات با تداخل زمينه­ اي متفاوت (تمرينات تصادفي و مسدود) بر كاركرد­هاي حسي-حركتي در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي 5 تا 9 ساله شهر مشهد بود. مواد و روش ­ها از بين تمامي كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي در شهر مشهد، 45 نفر با استفاده از آزمون­ هاي غربالگري (پرسش­نامه اختلال هماهنگي رشدي، بهره هوشي) انتخاب و پس از تكميل كردن پرسش­نامه عصب روان‌شناختي كانرز به عنوان پيش ­آزمون، به صورت تصادفي به سه گروه 15 نفره (گروه تمرينات تصادفي، گروه تمرينات مسدود و گروه كنترل) تقسيم شدند. در ادامه گروه ­هاي تجربي حاضر در تحقيق تمرينات با تداخل زمينه ­اي متفاوت را براي 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقيقه ­اي انجام دادند و در انتها دوباره از كليه افراد به وسيله پرسش­نامه عصب روان‌شناختي كانرز، پس ­آزمون به عمل آمد. براي بررسي نرمال بودن داده­ هاي تحقيق از آزمون شاپيرو-ويلك و براي تعيين تفاوت­هاي درون­ گروهي و بين گروهي به ترتيب از آزمون t همبسته و آزمون تحليل كواريانس استفاده شد. يافته­ ها نتايج تحقيق حاضر نشان داد بين تفاضل ميانگين نمرات پيش­ آزمون-پس ­آزمون دو گروه آزمايش در متغير­هاي تحقيق تفاوت معنادار وجود دارد. با اين حال هيچ­گونه تفاوت معناداري بين تفاضل ميانگين نمرات پيش ­آزمون و پس ­آزمون گروه كنترل مشاهده نشد. همچنين يافته ­هاي تحقيق حاضر نشان داد كه بين دو گروه با تمرينات تداخل زمينه ­اي متفاوت، تفاوت معناداري وجود دارد و گروه تمرين تصادفي بهبود بيشتري در كاركردهاي حسي-حركتي بعد از تمرينات پيدا كردند (0/04=P). نتيجه ­گيري بر اساس نتايج به دست آمده مي ­توان نتيجه گرفت كه تمرينات با تداخل زمينه ­اي بيشتر مي ­تواند موجب بهبود بيشتر كاركرد­هاي حسي-حركتي در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي شود.

Background and Aims: Developmental Coordination Disorders (DCD) is one of the most common disorders affecting 5-8 year-old children. The purpose of the present study was to investigate the effects of training and different background interference (blocked and random practice) on sensory-motor functions in children with growth coordination disorder aged 6-9 years in Mashhad city. Materials and Methods: Among all children with growth coordination disorder in Mashhad, 45 were selected using screening tests (Developmental Coordination Disorder Questionnare, IQ). After completing Conner neuropsychological testing questionnaire as pre-test, they were randomly divided into three groups of 15: block practice, random practice, and control groups. The three groups performed the relvant trainings for 8 weeks (3 sessions per week, each session 45 minutes). Then, post-test, i.e. Connors neuropsychological questionnaire was administered. Shapiro Wilk test was used to check the normality and t-test and analysis of covariance (ANCOVA) were run to determine intra-group and inter-group differences, respectively. Results: The results showed that there is a significant difference between pre-test and post-test scores in the two groups' study variables. However, no significant difference was observed between the mean scores of pre-test and post-test for control group. The findings also showed that there is a significant difference between the two groups with different training contextual interferences. Also, the training group with more background interference was observed to have further improvement in sensory-motor functions after training (P=0/04). Conclusion: However, it can be concluded that training with more background interference can further improve sensory-motor functions in children with developmental coordination disorder.