اثر بخشي روان درماني يكپارچه نگر بر عزت نفس زنان مبتلا به اسكلرودرمي (اسكلروز سيستميك)

The Effectiveness of Integrative psychotherapy on Self-esteem among women with systemic sclerosis (scleroderma

ماهيت بيماري اسكلرودرمي سيستماتيك بسيار تهديدكننده و ناتوان كننده است و بهداشت رواني را تحت تاثير قرار مي­دهد، از جمله منجر به تخريب عزت نفس در بيمار مي شود. هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير روان درماني يكپارچه نگر با جهت گيري چهار عامل مشترك بر افزايش عزت نفس و چهار مولفه آن (عمومي، اجتماعي، خانوادگي و شغلي يا تحصيلي) در زنان مبتلا به اسكلرودمي بود. بدين منظور، پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماري، شامل زنان مبتلا به اسكلرودرمي است كه در سال 2016 به بيمارستان شريعتي و مركز رماوتيسم ايران مراجعه داشتند. از اين ميان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه عزت نفس كوپراسميت (1967) بود. نتايج تحليل واريانس با اندازگيري مكرر نشان داد كهروان درماني يكپارچه نگر با جهت گيري چهار عامل مشترك، عزت نفس و كليه مولفه ي آن را در زنان مبتلا به اسكلرودمي را افزايش داده و اين اثر بخشي بعد از سه ماه نيز ماندگار بوده است. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، درﻣﺎن يكپارچه نگر با جهت گيري چهار عامل مشترك (رابطه درماني، اميد و انتظار درمان، آگاهي افزايي و نظم بخشي رفتار) ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﻮﺛﺮ در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اسكلرودرمي ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮔﺮدد.

The nature of systematic scleroderma is very threatening and debilitating and affects mental health, including the destruction of self-esteem in the patient. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of integrated psychotherapy with the orientation of four common factors on self-esteem and its four components (general, social, familial, and occupational or educational) in women with scleroderma. Therefore, in a Semi-experimental research was carried out with pretest design, post-test with control group and follow-up after 3 months of intervention. The statistical population included women with scleroderma referred to Shariati Hospital and Iran's Rheumatism Center in 2016. Of these, 30 patients were selected as available samples and randomly were placed in two control and treatment (experiment) groups, each of which consisted of 15 individuals. The instrument of this research was Cooper Smith's (1967) Self-esteem Questionnaire. The results of repeated measures analysis of variance showed that integrated psychotherapy with the orientation of four common factors, self-esteem and all its components increased in women with scleroderma, and this effect was lasting after three months. Therefore, integrated therapy with four commonality orientations (relationship, hope enhancing, awareness promotion and behavior regulation) is considered as an effective intervention in patients with scleroderma.