اثربخشي طرحواره درماني هيجاني گروهي بر كاهش پريشاني روان شناختي و دشواري تنظيم هيجان زنان مطلقه

The Effectiveness of Group Emotional Schema Therapy on Decreasing Psychological Distress and Difficulty in Emotional Regulation in Divorced Women

مدل طرحواره اي هيجان بيانگر اين است كه همزمان با فعال شدن هيجان ها، ما نيز تفاسير خاصي از آنها داريم، و اين تفاسير با راهبردهايي كه براي كنارآمدن با هيجان ها (سبك هاي مقابله اي) استفاده مي‌كنيم مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي طرحواره درماني هيجاني گروهي بر كاهش پريشاني روان شناختي و دشواري تنظيم هيجان زنان مطلقه بود. براي اين منظور، طي يك پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل، 24 نفر از زنان مطلقه شهر مشهد به شيوه‌ي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروهها قبل و بعد از مداخله، از نظر ميزان پريشاني روان شناختي و دشواري تنظيم هيجان مورد سنجش واقع شدند. اعضاي گروه آزمايش طي 8 جلسه در معرض طرحواره درماني هيجاني گروهي قرار گرفتند و اعضاي گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. تحليل كوواريانس داده ها نتايج نشان داد كه طرحواره درماني هيجاني گروهي باعث كاهش معنادار پريشاني روان شناختي و دشواري تنظيم هيجان در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد. نتايج اين پژوهش حاكي از اين است كه طرحواره درماني هيجاني مي تواند روش مناسب و موثري در بهبود پريشاني روان شناختي و دشواري تنظيم هيجان زنان مطلقه باشد.

The existence of multiple crises in human life and the effects that make it necessary to study the damage and the positive consequences of it. The purpose of this study was to investigate the qualitative aspects of spiritual components in post-traumatic individuals. To this end, a qualitative research was conducted using the grounded theory of 50 people with disabilities resulting from car crashes that had been at least two years of their disability and assessed for post-traumatic growth. Twelve subjects with the highest scores in post-traumatic growth were interviewed in the semi-structured group. After the interview, open and axial analysis and coding were performed. 83 open codes and 23 axial codes. Among these core codes, which constitute the spiritual components of individuals who grow up after injury, one can refer to the belief in the purposefulness of creation, the hope of the hereafter, the belief in the existence of divine wisdom. This research has provided a new understanding of the dimensions of spiritual growth in post-traumatic human-induced Iranian culture. The presence of these components in the developed population can be explained with cases such as type of injury, change in life due to crisis, events that occurred during the crisis, cultural, social and religious context of the studied population. These components can be used to treat and facilitate growth in affected individuals.