پديد آورندگان :
نورسته، علي اصغر دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران , محمودي، حامد دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران , امامي، سارا دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران , حاجي حسيني، الهام دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران
كليدواژه :
ورزشكار تفريحي , ورزشكار حرفه اي , ورزش , استئوآرتريت
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي ارتباط بين ورزش در سطوح قهرماني و تفريحي با استئوآرتريت بود.
مواد و روش ها
براي انجام تحقيق مروري حاضر، جستجوي پيشينه تحقيق از طريق موتورهاي جستجوگر الكترونيك در سه دهه گذشته (از سال 1987 تا 2017) در پايگاه PubMed و Sportdiscus انجام شد. براي جستوجو از واژه هاي كليدي “Osteoarthritis”، “Athletes”،“Elite” و “sports” به همراه مترادف هاي مرتبط استفاده گرديد. همچنين براي جست وجوي مقالات فارسي از پايگاه مجلات كشور(MAGIRAN) ، پايگاه اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي (SID)و پايگاه استنادي علوم جهان اسلام(ISC) استفاده شد.
يافته ها
با در نظر گرفتن معيارهاي ورود به تحقيق حاضر، 29 مقاله (شامل 28 مقاله انگليسي و 1 مقاله فارسي) انتخاب شد. از بين اين مقالات، 13 مقاله مربوط به ارتباط استئوآرتريت و ورزش تفريحي و 15 مقاله مربوط به بررسي استئوآرتريت در بين ورزشكاران نخبه بود. از 13 مقاله مربوط به ورزش تفريحي، 5 مقاله آينده نگر به بررسي استئوآرتريت مفاصل زانو و ران در بين دوندگان بزرگسال و 8 مقاله از نوع مورد-شاهدي به بررسي استئوآرتريت مفاصل زانو و ران در بين ساير ورزشكاران پرداخته بود. از 16 مقاله مربوط به ورزش قهرماني، 7 مقاله، استئوآرتريت مفاصل اندام تحتاني در بين فوتباليست هاي نخبه بازنشسته، 5 مقاله استئوآرتريت مفاصل اندام تحتاني در بين ورزشكاران نخبه بازنشسته رشته هاي مختلف ورزشي، 1 مقاله استئوآرتريت مفصل زانو در بين پينگ پنگ بازان نخبه بازنشسته، 1 مقاله استئوآرتريت مفصل شانه در بين تنيس بازان نخبه بازنشسته، 1 مقاله استئوآرتريت مفصل مچ پا در بين واليباليست هاي نخبه بازنشسته و 1 مقاله استئوآرتريت دوندگان نخبه را بررسي كرده بودند.
نتيجه گيري
فعاليت هاي ورزشي-تفريحي در حد متوسط، صرف نظر از اينكه ورزش مورد نظر چه باشد، عامل خطرسازي براي استئوآرتريت راديوگرافيك و باليني نمي باشد و به دليل مزاياي غيرقابل انكار ورزش، افراد را بايد به سمت ورزش تشويق كرد. در بين جمعيت عموم و ورزشكاران نخبه به نظر مي رسد استئوآرتريت راديوگرافيك با رشته هاي ورزشي تيمي و قدرتي (فوتبال، راگبي، كشتي، وزنه برداري و ورزش هاي راكتي) در شرايطي كه تمرينات و رقابت ها به شكل شديدي انجام شود، بيشتر رخ مي دهد. همچنين به نظر نمي رسد كه ورزشكاران استقامتي نخبه در خطر استئوآرتريت قرار داشته باشند. خطر استئوآرتريت با رشته هاي ورزشي داراي ضربه هاي شديد و تكراري افزايش پيدا مي كند كه اين خطر به شكل قابل ملاحظه اي با آسيب مفصلي در ارتباط است.
چكيده لاتين :
Background and Aims: To investigate the relationship between recreational and professional sports and osteoarthritis
Materials and Methods: To carry out the present review article, we conducted a literature search in PubMed and Sportdiscus databases in the past three decades (1987 to 2017). The keywords used in the search process included ‘Osteoarthritis’, ‘Athletes’ and ‘Elite’, and ‘Sports’ with their related synonyms. Also, to search Persian articles, we used MAGIRAN, SID, and ISC databases.
Results: Considering the inclusion criteria, 29 articles (28 English and 1 Persian) were selected: 13 articles were about the relationship between osteoarthritis and recreational sport and 16 articles investigated the osteoarthritis among elite athletes. Out of 13 articles on recreational sports, 5 prospective studies investigated OA among adult runners and 8 case control studies investigated OA in the knee and hip joint of other athletes. Out of 16 articles addressing professional sports, 7 articles investigated OA of lower extremity joints in former elite soccer players, 1 article investigated knee joint OA in former table tennis players, 1 article inspected shoulder joint among retired tennis players, 1 article investigated ankle joint OA in former volleyball players, and 1 article investigated OA among elite runners.
Conclusion: Recreational sport activities with moderate intensity, regardless of the sport, is not a risk factor for radiological and clinical OA and due to undeniable advantages of athletic activities, people should be encouraged to pursue them. Radiographic OA seems to increase among general population and elite athletes in certain team and power sports (football, rugby, wrestling, weightlifting, and racket sports) if the conditioning and competitions are intensive. Furthermore, it does not seem that elite endurance athletes are at the risk of OA. The risk of OA increases with repetitive and high-impact sports. This risk is highly associated with joint injury.
