بررسي تاثير خاطره گويي گروهي بر كيفيت زندگي سالمندان شهر شيراز

Effect of Group Reminiscence Therapy on Quality of Life in Older Adults in Shiraz City

مقدمه و اهداف افزايش طول عمر، كيفيت زندگي و توانايي فرد براي زندگي مستقل را تحت تاثير قرار مي­دهد و او را نيازمند مراقبت و حمايت ديگران قرار مي­ دهد؛ بنابراين انجام مداخلاتي كه بتواند موجب افزايش كيفيت زندگي در سالمندان شود، ضرورت مي­ ابد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير خاطره ­گويي گروهي بر كيفيت زندگي سالمندان كانون جهان ديدگان شهر شيراز انجام شد. مواد و روش ­ها مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني تصادفي است كه بر روي 40 نفر از سالمندان كانون جهان ديدگان شهر شيراز صورت گرفت. به همين منظور 40 نفر از فهرست سالمندان اين كانون به روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمودني قرار داده شدند و در 2 مرحله قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسش­نامۀ كيفيت زندگي SF-36 مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي گروه آزمودني جلسات خاطره­ گويي گروهي (در دو گروه 10 نفره) تشكيل شد. جلسات در مدت 6 هفته، هفته اي 2 جلسه (در مجموع 12 جلسه) برگزار شد كه هر جلسه به مدت 90 دقيقه طول كشيد. داده­ هاي حاصل از پرسش­نامه ­ها با استفاده از نرم ­افزار SPSS و آزمون تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ­ها نتايج حاصل از آزمون تحليل كواريانس نشان داد خاطره ­گويي گروهي در گروه آزمودني باعث افزايش نمره در برخي از زيرمجموعه­ هاي كيفيت زندگي (ابعاد عاطفي، سلامت عمومي، عملكرد اجتماعي و بهبود محدوديت­ هاي ايفاي نقش به دلايل رواني) شده، در حالي كه در ديگر زيرمجموعه­ هاي كيفيت زندگي (عملكرد جسماني، درد بدني، محدوديت ­هاي ايفاي نقش به دلايل جسماني و خستگي) تفاوت معناداري را ايجاد نكرده است. نتيجه ­گيري نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد كه بين گروه آزمودني و كنترل تفاوت معناداري از نظر كيفيت زندگي وجود دارد؛ به عبارتي ديگر خاطره­ گويي گروهي باعث ارتقاء ابعاد رواني كيفيت زندگي شركت­ كنندگان شده است.

Background and Aim: Increased longevity affects quality of life and the ability to live independently which put others in need of care and protection. So, doing interventions that can enhance the quality of life in the elderly seems necessary. The current study aimed to investigate the effect of reminiscence therapy on the quality of life in the elderly of Jahandidegan Center in the city of Shiraz. Materials and Methods: The present study is a randomized clinical trial that was performed on 40 elderly people of Jahandidegan Center in Shiraz. For this purpose, a total of 40 of the elderly were selected using available sampling method and randomly assigned into two groups of control and experimental. The participants were evaluated in the two stages before and after the intervention, using the SF-36 quality of life questionnaire. For the experimental group, reminiscence therapy sessions were held in two groups of 10, for 6 weeks, 2 sessions a week (a total of 12 sessions) each session lasting for 90 minutes. The data were analyzed using SPSS and covariance analysis. Results: The results of covariance analysis showed that reminiscence therapy in participants increased the score in some subsets of the quality of life (emotional, general health, and social functioning) and improved the limitations of the role of psychological reasons), while in other subsets of quality of life (physical functioning, bodily pain, and role limitations due to physical fatigue) did not make a significant difference. Conclusion: The results of the current study showed that there is a significant difference in terms of quality of life between the experimental and the control groups; in other words, reminiscence therapy improved the psychological aspects of the quality of life in the participants.