تأملي در انديشۀ سياسي غزالي با بهره‌گيري از الگوي روش‌شناسي اسپريگنز

REFLECTIONS ON THE POLITICAL THOUGHTS OF GHAZALI, USING THE THEORETICAL FRAMEWORK OF SPRINGS

امام محمد غزالي از بزرگ‌ترين متفكران جهان اسلام ‌است. ويژگي بارز وي كثرت تأليفات در موضوع‌هاي مختلف است. او در بعضي اوقات در موضوع واحد، حرفِ مختلف زده است. چنين مي‌نمايد كه ابوحامد شخصيت يكپارچه و منسجمي نداشته است و اين يكپارچگي و وحدت‌نداشتن در آثار، قبل از همه بر مي‌گردد به حوزه‌هاي متعددي كه او در آن زمينه‌ها قلم‌فرسايي كرده است. اين موضوع را مي‌توان با بررسي رويدادهاي زندگي وي و بحراني توضيح داد كه در زمانة او وجود داشت. اين پژوهش به‌دنبال آن است تا با بهره‌گيري از الگوي روش‌شناسي توماس اسپريگنز، انديشۀ سياسي غزالي را با توجه به شرايط بحراني‌اي كه بر عصر وي حكمفرما بود بررسي كند. اين الگو چهار مرحله دارد: 1. مشاهدۀ بي‌نظمي؛ 2. مرحلۀ تشخيص درد؛ 3. بازسازي آرماني جامعۀ سياسي؛ 4. ارائه راه‌حل. هدف در اين نوشتار، بررسي ربط عميق ميان انديشه و آثار غزالي با بحران زمانۀ وي است.

Imam Mohammad Ghazali is, one of the greatest Thikers in the Islamic world. He is characterized by many books on various subjects, and he sometimes states the same thing in a different manner. It sounds like abu Hamed lacked an integrated personality, integrity and unity in his works, that first of all refers to numerous spheres of context in which he has worked. This can be explained as a critical situation to the investigation of events in his life. According to al-Ghazali’s political thought and the critical circumstances in his life, this research aims to use the methodology of Thomas Springs, which has four steps: 1. Noticing disorder; 2. Identifying distress; 3. The rehabilitation of political society and 4. Providing solution. The purpose of this paper is to investigate the deep relations between the thought and works of Al-Ghazali’s era of crisis.