گذار قدرت‌ در شرق آسيا: چشم‌انداز گذار قدرت در پرتو پويايي‌هاي نوين منطقه

POWER TRANSITION IN EAST ASIA: PROSPECT OF POWER IN LIGHT OF NEW DYNAMICS OF THE REGION

از شاخص‌هاي مهم در شناسايي پويايي‌هاي قدرت در منطقۀ شرق آسيا، شناخت وضعيت «گذار قدرت» و تبديل آسيا به محور سياست جهان است. هدف اين مقاله، تبيين چگونگي ظهور و بروز اين پويايي‌هاي نوين قدرت در شرق آسيا با ارزيابي دو رويكرد نظري رقيبِ موازنۀ قدرت و گذار قدرت است. داده‌ها نشان مي‌دهد كه نظريۀ گذار قدرت قابليت تبيين‌پذيري بيشتري نسبت به نظريۀ موازنۀ قدرت دارد. بااين‌حال، نوآوري نوشتار اين است كه با وجود قابليت تبيين بيشتر، نظريۀ گذار قدرت، پاسخگوي سيستم بين‌المللي پيچيدۀ امروز نيست و مستلزم بازنگري در مفهوم و مؤلفه‌هاي شكل‌دهندۀ گذار متناسب با واقعيت امروز جهان و منطقه است. بر اين اساس، فرضيۀ مقاله آن است كه پيچيدگي و وضعيت غيرخطي حاكم بر سيستم بين‌الملل به تعدد نقاط گذار در سيستم امروز انجاميده است، به‌گونه‌اي كه در حال شكل دادن به نظم سلسله‌مراتب دوگانه با رهبري آمريكا در امنيت و رهبري چين در اقتصاد در شرق آسيا است. روش پژوهش مقاله، قياسي- استقرايي و شامل استفاده از نظريه و روش‌هاي كمّي ارزيابي كاربست نظريه با تكيه بر پايگاه داده‌هاي بانك جهاني، كنفرانس تجارت و توسعۀ سازمان ملل (UNCTAD) و مؤسسۀ مطالعات صلح استكهلم (SIPRI) است.

Of the important indicators in identifying power dynamics in the East Asian region is the recognition of the situation of “power transition”, namely, the status of Asia in becoming the center of world politics. The purpose of this article is explanation of how the rise of the very new power dynamic is impending in East Asia by assessing two rival theoretical approaches of “balance of power” and “power transition”. Data show more explanatory strength of the latter in comparison to the previous. The innovation of the paper is that that in spite of explanatory strength of “transition power”, traditional understanding of transition power theory is incapable of explaining today's complex international system. So, it requires revision in its concepts and components to make it consistent with today’s international system and region. According to this, the hypothesis of the paper is that complexity and a nonlinear character prevailing in the international system has led to bifurcation of transition in today’s system, as if it was shaping Dual hierarchical order with US leadership in security and China in economy in East Asia. Given this, the methodology of the article is inductive-deductive which involves using theory and quantitative methods in assessing the application of the theory based on the World Bank, the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) and the Stockholm Institute for the Study of Peace (SIPRI) databases.