آسيب شناسي مفهوم وحدت اسلامي در قالب دوگانه فرقه گرايي و سكيولاريسم

The Pathology of the Islamic unity in the term of the Dichotomy of Sectarianism and Secularism

مفهوم وحدت اسلامي، در تاريخ معاصر از شبه‌قارۀ هند برخاست و در نهايت، از طريق سيد جمال در جهان اسلام گسترش يافت. اين مفهوم همواره در چارچوب دوگانۀ مفهومي فرقه‌گرايي و سكولاريسم مورد خوانش و توجه قرار گرفته است. همين مسئله سبب شده كه اين مفهوم درست عكس كاركرد خود كه ايجاد وحدت در بين فرق اسلامي براي غلبه بر عقب‌ماندگي ناشي از استعمار و استبداد است، عمل كند. در اين مقاله سعي بر آن است كه زمينه‌هاي تاريخي و سياسي‌ـ اجتماعي ايجاد، تطور و گسترش اين مفهوم بررسي شود.

The concept of Islamic Unity was the one that originated in contemporary history of the Indian subcontinent, and finally, expanded in its historical evolution by Sayyid Jamal in Islamic world. This concept has been always considered in terms of the conceptual dichotomy of Sectarianism and Secularism. As a result, it caused this concept to act unlike its task, that should create unity between the Islamic sects for overcoming backwardness, due to the colonial and despotism. In this article, we will try to consider the historical and socio-political contexts of creation, evolution and extension of this concept