تنوع گونه‌اي سوسك‌هاي شكارگر خانواده Carabidae در باغ‌هاي ميوه و مزارع برنج استان مازندران

Species diversity of Carabidae (Coleoptera) in fruit orchards and rice fields of Mazandaran province, northern Iran

با توجه به اهميت سوسك‌هاي شكارگر خانواده Carabidaeدر كنترل بيولوژيك آفات، تنوع گونه‌اي اين حشرات مفيد در باغ‌هاي ميوه و مزارع برنج استان مازندران طي سال‌هاي 95-1394 بررسي شد. بر اساس نتايج به­دست­آمده، 22 گونه سوسك شكارگر كارابيده متعلق به 16 جنس و 10 زيرخانواده از مناطق مختلف مازندران شناسايي شدند. بر اساس نمونه‌برداري‌هاي انجام شده، بالاترين تنوع گونه‌اي سوسك‌هاي شكارگر در مناطق آمل و قائم‌شهر و پائين‌ترين تنوع گونه‌اي در منطقه بابلسر، اما بالاترين فراواني سوسك‌ها در مناطق قائم‌شهر و بهشهر و پائين‌ترين فراواني در مناطق بابلسر و نور مشاهده گرديد. از ميان گونه‌هاي مورد بررسي، گونه Harpalus griseus (Panzer, 1797) داراي بيشترين و گونه‌هاي Acinopus megacephalus (Rossi, 1794)، Bembidion menetriesi Kolenati, 1845،Reitter, 1897 Carabus roseni،Quensel, 1806 Chlaenius steveni و Calosoma maderae dsungaricum Gebler, 1833 كمترين ميزان پراكندگي را داشتند. بالاترين فراواني مربوط به گونه‌هاي H. griseus و Harpalus fuscicornis (Menetries, 1832) و پائين‌ترين فراواني مربوط به گونه‌هاي A. megacephalus، B. menetriesi، C. steveni، Tschitschherine, 1903 Cicindela rhodoterena، C. maderae dsungaricum وHampe, 1852 Zabrus spectabilis به­دست آمد. نتايج نشان داد كه H. griseus و H. fuscicornis جزو گونه‌هاي غالب در اغلب مناطق مورد نمونه‌برداري بودند.

The ground beetles (Coleoptera: Carabidae) are powerful predators and have important role in biological control of agricultural pests. The fauna of these beneficial insects was studied in fruit orchards and rice fields of Mazandaran province during 2015-2016. In total, 22 species within 16 genera and 10 subfamilies were identified in different regions of Mazandaran. The samplings indicated that the highest species diversity was observed in Amol and Qaemshahr, and the lowest species diversity in Babolsar; also the highest population density was observed in Qaemshahr and Behshahr, and the lowest one in Babolsar and Noor regions. Among the studied species, Harpalus griseus (Panzer, 1797) had the highest distribution and Acinopus megacephalus (Rossi, 1794), Bembidion menetriesi Kolenati, 1845, Carabus roseni Reitter, 1897, Chlaenius steveni Quensel, 1806 and Calosoma maderae dsungaricum Gebler, 1833 the lowest one. Also, the highest population density was obtained for H. griseus and Harpalus fuscicornis Menetries, 1832 and the lowest one for A. megacephalus, B. menetriesi, C. steveni, Cicindela rhodoterena Tschitschherine, 1903, C. maderae dsungaricum and Zabrus spectabilis Hampe, 1852, respectively. The results indicate that Harpalus griseus and Harpalus fuscicornis are the dominant species in the most sampled regions of Mazandaran province