عنوان مقاله :
تأثير تمرين تركيبي (تعادلي، قدرتي، انعطافي و راه رفتن) بر تعادل و احتمال افتادن زنان سالمند مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابتي
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Combined Trainings (Rom improvement, Muscle Strengthening, Balance Training, and Gait Training) on Balance and Risk for Falling in Older Women with Diabetic Peripheral Neuropathy
پديد آورندگان :
فرحان، ويدا دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي، تهران، ايران , عباسي،علي دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي، تهران، ايران , طباطبايي قمشه، فرهاد دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه ارگونومي، تهران، ايران , خالقي تازجي، مهدي دانشگاه خوارزمي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه بيومكانيك ورزشي، تهران، ايران , جعفرنژاد گرو، اميرعلي دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، اردبيل، ايران
كليدواژه :
تمرين تركيبي , افتادن , تعادل , نوروپاتي محيطي ديابتي
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
عوارض مستقيم و غيرمستقيم نوروپاتي محيطي ديابتي ميتواند به اختلال تعادل و افتادن منجر شود و احتمال بروز زخم پا را افزايش دهد. از طرفي ديگر، انجام تمرينات موثر در افزايش تعادل، احتمالاً بتواند باعث كاهش خطر افتادن در اين بيماران شود؛ لذا هدف مطالعه حاضر، بررسي تأثير تمرين تركيبي بر تعادل و احتمال افتادن در زنان سالمند مبتلا به نوروپاتي ديابتي بود.
مواد و روش ها
در مطالعه حاضر، 23 بيمار زن مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابتي به صورت تصادفي به دو گروه مداخله (11 نفر) و كنترل (10 نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از برنامه تمريني، تعادل و احتمال افتادن آزمودنيها به ترتيب با ابزار تعادل برگ و مقياس بينالمللي افتادن اندازهگيري شد. گروه تمرين به مدت 8 هفته، هفتهاي 3 جلسه و 1 ساعت در هر جلسه به انجام تمرين تركيبي پرداختند. گروه كنترل در اين مدت به زندگي معمولي خود ادامه دادند. داده ها با استفاده از آزمونهاي تي مستقل و وابسته در سطح معناداري 0/05>α تجزيه و تحليل شد.
يافته ها
نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه در نمرات تعادل و احتمال افتادن گروه تجربي بعد از اجراي تمرين تركيبي نسبت به قبل از آن، تفاوت معناداري ايجاد شد، در حالي كه اين نمرات در گروه كنترل تفاوت معناداري نداشت.
نتيجه گيري
انجام تمرين تركيبي باعث بهبود تعادل و كاهش احتمال افتادن زنان سالمند مبتلا به نوروپاتي محيطي ديابتي ميشود؛ بنابراين به منظور بهبود تعادل و كاهش احتمال افتادن اين بيماران مداخله درماني مفيدي است.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Direct and indirect complications of diabetic peripheral neuropathy can lead to imbalance and falls, and it may increase the risk for plantar ulcer. Therefore, performing effective trainings to increase balance probably reduces the risk of falling in these patients. Thus, the aim of the present study was to investigate the effect of combined training on the balance and chance of falling in elderly women with diabetic neuropathy.
Materials and Methods: A total of 23 patients with diabetic peripheral neuropathy were randomly allocated to experimental (n=11) and control (n=10) groups in the present study. Before and after training, balance and risk for falling were measured using Berg balance score and fear of falling tests, respectively. Experimental group was involved with combined exercise for 8 weeks, 3 sessions per week, and 1 hour per session; the control group did not participate in any exercise program. Data were analyzed running independent and paired- sample t tests at the significance level of α <0.05.
Results: The results showed that there were significant differences in balance and risk for falling scores in the experimental group after combined training, while there were no significant differences in these scores in the control group.
Conclusion: Combined trainings improve balance and reduce the possibility of falling elderly women with diabetic peripheral neuropathy. Therefore, it is a beneficial therapeutic intervention in order to improve the balance and reduce the risk of falling in these patients.
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
عنوان نشريه :
طب توانبخشي