كاربرد سازوكارهاي دفاع رواني در سياست: بايسته‌هاي درك رفتار سياستمداران

The use of psychological defense mechanisms in politics; necessities of understanding the behavior of politicians

شناسايي نحوۀ استفاده از انواع سازوكار دفاعي به‌ويژه در سياستمداران مي‌تواند بخشي از رفتار سياسي آنها در گذشته يا حال را براي ما آشكار كند. همۀ افراد در زندگي روزمره به‌ويژه موقعيت‌هاي حساس از سازوكارهاي دفاعي استفاده مي‌كنند، سياستمداران نيز از اين وضعيت مستثنا نيستند؛ اما نحوۀ استفاده از سازوكارهاي دفاعي متفاوت است. پرسش اصلي مقالۀ حاضر اين است كه چه پيوندي ميان انواع سازوكار دفاع رواني و سياست با تكيۀ بيشتر بر رفتار سياستمداران مختلف وجود دارد و اين سازوكارها در رفتارهاي سياسي و سياستمداران چگونه مي‌تواند ما را در شناسايي زواياي شخصيتي آنها كمك كند؟ فرضيۀ اصلي پژوهش حاضر اين است كه شناخت رفتار سياسي سياستمداران از طريق سازوكارهاي دفاعي رواني، به شناسايي شخصيت آنها بسيار كمك مي‌كند. سياستمداراني كه از سازوكارهاي دفاعي رشدنايافته و نوروتيك استفاده مي‌كنند، خطرهاي بيشتري را متوجه جامعۀ خود و جامعۀ بين‌المللي مي‌كنند. در مقابل سياستمداراني كه از دفاع‌هاي رواني رشديافته استفاده مي‌كنند، براي پست‌هاي سياسي، رفتار سياسي اطمينان‌بخش‌تري خواهند داشت. اغلب سياستمداران به‌ويژه در حكومت‌هاي بسته از دفاع‌هاي رواني رشدنايافته بهره مي‌گيرند. به همين دليل، تأثيراتي كه اين افراد به‌صورت شخصي در رفتار جمعي مي‌گذارند، در ساختار روان جمعي تا مدت‌ها نهادينه مي‌شود.

The aim of the present text is highlighting the importance of psychological defense mechanisms in identifying politicians’ behaviors. Everyone uses psychological defense mechanisms in everyday life, especially in sensitive situations; politicians are not also an exception to this condition. But the way the defense mechanisms are used are different. Identifying that how different defense mechanisms are used, especially among politicians, can reveal a part of political behavior in the past and present. Therefore, the main hypothesis of the present study is recognizing the political behavior of politicians through the psychological defense mechanisms which provides an important tool for identifying their personality. Those politicians who use immature and neurotic defensive mechanisms pose more risks to their community and international events. In contrast, those politicians who use mature defensive mechanisms for political positions will have a more confident political behavior. In the present study, using the memoirs and works of some people in politics of Iran and the world, we have examined a totality in their behavioral attitudes. Totally, most of the politicians, especially in closed governments, have immature psychological defenses. Thus, the effects these individuals personally make on collective behavior and politics is institutionalized in the collective psychological structure for a long time; so the political situation of society leads towards development or unpleasant political consequences.