نسبت«امنيت» و «توسعه» در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

Security and Development in The Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran

رابطه و جايگاه دو مؤلفه «امنيت» و «توسعه» نقش مهمي در فهم و تحليل سياست خارجي دولت ها دارد. در اولويت قرار دادن يكي از اين دو امر از سوي كشورها همواره باعث شكل-گيري دو نوع سياست خارجي " امنيت محور" و " توسعه محور" بوده است. ضمن اين كه دولت هايي كه سياست خارجي توسعه محور داشته اند در افزايش قدرت و تقويت امنيت ملي نيز موفق تر بوده اند، به نظر مي رسد كه جمهوري اسلامي ايران از ابتداي تاسيس تقريبا يك سياست خارجي امنيت محور داشته است (البته با درجات مختلف در مقاطع زماني مختلف ) و در ايجاد توازن بين اين دو نوع سياست كمتر موفق بوده است. اين مقاله در پي طرح و ارزيابي اين فرضيه است كه" ماهيت انقلاب اسلامي ايران و بازتاب آن در محيط پيراموني ايران، زمينه‌هاي امنيتي شدن سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران را فراهم نموده است و اين خود «توسعه» كشور را با چالش مواجه نموده است". عدم توسعه يافتگي ايران نيز مي‌تواند امنيت كشور را در بلند مدت با مخاطره مواجه نمايد. "دولت توسعه‌گرا"، نياز وجوبي و حتمي جامعه ايران است چرا كه در اين كشور، روند توسعه بسيار به تاخير افتاده است و روند فعلي آن نيز كند است. اگر ايران و نظام اسلامي قصد دارد تا حيات خود را در آينده تضمين كند، بدون ترديد بايد در مسير دستيابي به توسعه پايدار گام نهد. روش تحقيق در اين مقاله، توصيفي – تحليلي است و جنبه كاربردي دارد وبا استفاده از ابزار كتابخانه اي واينترنتي مي باشد.

The relation and the position of the two components of "security" and "development" play an important role in understanding and analyzing of the foreign policy of the Islamic Republic of Iran. This article seeks to prove that "the essence of the Islamic Revolution of Iran and its reflection in the periphery of Iran has provided securitization’s bases for the foreign policy of the Islamic Republic of Iran, which has challenged the development of the country itself". Iran's lack of development can also endanger the security of the country in the long run. "Developmental state" is a necessary and indispensable need for the Iranian society, because in this country, the development process has been delayed very much and its current trend is slow. If Iran and the Islamic system intend to guarantee their life in the future, they must undoubtedly be on the path to sustainable development. The research method in this paper is descriptive-analytical and using the library tool.