بهرۀ قصۀ بلوهر و يوذاسف از آبشخور فرهنگ اسلامي شيعي

ماجراي «بلوهر و يوذاسف» از سرگذشت‌هايي است كه ديرينگي آن زمينه‌ساز كاوش‌هاي نظري فراوان از سوي صاحبان انديشه و قلم به‌منظور يافتن پاسخ روشن به پرسش‌هاي مختص آن» به‌ويژه در سدة اخير شده است. كهن‌ترين متن موجود از قصه در زبان عربي» روايت شيخ صدوق, فقيه و محدث شيعي سدة چهارم هجري است؛ پرسش‌هاي طرح‌شده يا قابل طرح دربارة اين داستان عبارت‌اند از: 1 درون‌ماية قصه. واقعي است يا افسانه؟ 2. به فرض واقعي بودن در چه سرزميني تحقق پذيرفته است؟ 3. در چه فضاي زباني و فرهنگي نگاشته و روايت شده است؟ 4. در مسير حركت خود در زبان‌ها و فرهنگ‌ها چه رويش‌ها و برآمده، حاصل تلاش خود را درمعرض داوري صاحب‌نظران نهاده‌اند؛ اما نوشتة پيش روي در پاسخ به كساني است كه وجود سخنان پيامبر اسلام‌صلي الله عليه و آله و سلم و معصومان عليهم السلام را در روايت صدوق منكر شده‌اند؛ اين جست‌وجو بر آن است كه پيشينة نقل قصه به دنياي اسلام را با بررسي راويان روايت صدوق به كاوش نشسته. در كنار ارائة نمودهايي از آن در آنار اسلامي، بازتاب حكمت‌ها و سخنان ماثور از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و امامان معصوم شيعه عليهم السلام را در متن قصه نشان دهد. در پايان؛ اين نتيجه به حاصل آمده است كه ساختار و محتواي كنوني قصه كه تنها از طريق شيخ صدوق به ما رسيده، بركشيده و باليده فرهنگ اسلامي و شيعي است.

فاقد عنوان و چكيده لاتين