مقايسه تاثير تيپينگ و بريس بر فعاليت عملكردي واليباليست هاي داراي مچ پاي ناپايدار

مقدمه و اهداف هدف از تحقيق حاضر بررسي و مقايسه تاثير تيپينگ و دو نوع بريس بنددار و نئوپريني بر فعاليت عملكردي واليباليست­هاي داراي مچ پاي ناپايدار مي­باشد. مواد و روش ها تحقيق حاضر از نوع مقايسه­اي مي‌باشد. آزمودني­هاي تحقيق حاضر 15 نفر از واليباليست­هاي ايالت كردستان عراق تشكيل دادند كه داراي مچ پاي ناپايدار بوده با ميانگين سن: 94/1±93/21 سال، قد: 08/0±85/1 متر، وزن: 25/7±50/80 كيلوگرم و شاخص توده بدني: 65/1±37/23 كيلوگرم بر متر مربع مي­باشند. آزمون­هاي عملكردي تحقيق پيش­رو شامل پرش سارجنت و آزمون تعادلي واي بوده و داده­هاي تحقيق با استفاده از روش آماري آناليز واريانس مكرر و با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 22 در سطح 05/0˂p) تجزيه و تحليل شد. يافته ها يافته­هاي تحقيق حاضر نشان داد كه در بريس نئوپريني (001/0˂P) و بريس بنددار (001/0˂P) نمره آزمون Y و هر سه وسايل محافظتي شامل تيپينگ (001/0˂P)، بريس نئوپريني (002/0˂P) و بريس بنددار (001/0˂P) بر نمره آزمون پرش عمودي تاثير مثبت دارد، اما اين سه نوع وسايل محافظتي در قبل و بعد از اعمال، برتري خاصي نسبت به يكديگر ندارند. بحث و نتيجه گيري با استفاده از يافته هاي تحقيق و از آنجايي كه در آزمون Y عمل تيپينگ تاثيري بر نتيجه آزمون نداشته و در مجموع تفاوتي بين اين سه نوع وسايل محافظتي يافت نشد و بر اساس يافته هاي تحقيق­هاي قبلي كه حاكي از صرف هزينه كمتر در استفاده از اعمال بريس مي باشد، به نظر مي­رسد استفاده از بريس نسبت به اعمال تيپينگ بهينه­تر باشد. قابل ذكر است كه ترجيح يكي از اين روش­ها به عوامل ديگر مثل راحتي ورزشكار و موارد بيومكانيكي نيز بستگي دارد كه از اين نظر نياز به مطالعات بيشتر مي باشد.