تأثير برنامه بازگشت به اجتماع (CRP) بر وضعيت رواني بيماران رواني مزمن مراكز توانبخشي روزانه شهر همدان

مقدمه و اهداف برنامه بازگشت به اجتماع يكي از برنامه­هاي جديد توانبخشي است كه با تجهيز شركت‌­كنندگان به مهارت­ها و اطلاعات لازم، آنها را قادر مي­سازد از شرايط بستري در بيمارستان به زندگي مستقل در جامعه وارد شوند. هدف از مطالعه حاضر، تعيين تاثير برنامه بازگشت به اجتماع بر وضعيت رواني بيماران رواني مزمن بود. مواد و روش­ها 40 بيمار مبتلا به اختلالات رواني مزمن مراجعه كننده به مراكز توانبخشي روزانه شهر همدان، به صورت تصادفي در دو گروه آزمون (20 مورد) و كنترل (20 مورد) قرار گرفتند. گروه آزمون برنامه بازگشت اجتماع را در 16 جلسه آموزشي 60-90 دقيقه­اي، به صورت 2 روز در هفته به مدت دو ماه دريافت كردند و گروه كنترل هم در طي اين مدت از خدمات كاردرماني معمول مركز استفاده كردند. بيماران در هر دو گروه آزمون و كنترل قبل و بعد از اجراي برنامه آموزشي توسط مقياس مجموعه علائم مثبت و منفي (PANSS) مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته­ها يافته­ها بيانگر اين است كه بيماران گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل پس از اجراي برنامه بازگشت به اجتماع در ابعاد علائم منفي (04/0P=)، آسيب­شناسي رواني عمومي (01/0P=) و نمره كل (02/0P=) از مقياس مجموعه علائم مثبت و منفي تغيير معناداري را نشان دادند و در بعد علائم مثبت ارتباط بين دو گروه معنادار نبود. بحث و نتيجه­گيري بر اساس يافته­هاي پژوهش حاضر، برنامه بازگشت به اجتماع باعث مهار و بهبود علائم منفي، آسيب­شناسي رواني عمومي و نمره كل وضعيت رواني بيماران رواني مزمن شد، اين حاكي از تاثير برنامه در بهبود وضعيت رواني اين بيماران بود. البته براي بررسي نتايج درازمدت برنامه در اين بيماران نياز به مطالعات پيگيري مي­باشد.