فرآيند فرديّت‌يابي هماي در منظومه هماي و همايون بر اساس نظريه تفرّد يونگ

امروزه از مهم‌ترين و پركاربرد‌ترين روش‌هاي نقد ادبي معاصر، نقد كهن‌الگويي يا نقد اسطوره‌اي است، كه به بررسي ماهيّت و ويژگي و كهن‌الگوها و نقش آن‌ها در ادبيات مي‌پردازد. نقد بر مبناي اسطوره از بحث‌هاي يونگ سرچشمه گرفته است و با استعانت از آراي او انجام مي‌شود. در اين مقاله سعي شده است منظومة هماي و همايون خواجوي كرماني بر اساس نظرية تفرّد يونگ مورد نقد و بررسي قرار گيرد، به اين صورت كه هماي قهرمان داستان، براي رسيدن به همايون سفر خود را به سوي سرزمين چين آغاز مي‌كند. سفر قهرمان داستان به سوي چين نمادي از جست‌وجوي وي در خودشناسي و روند فرديّت رواني است، كه اساس داستان اين منظومه را پي‌ريزي مي‌كند؛ قهرمان داستان كه در آغاز شاهزاده‌اي جوان و بي‌تجربه بود با فعال شدن كهن‌الگوي آنيما و ارسال فراخوان پيوستگي و يگانگي به قلمرو خودآگاه روان قهرمان، روند فرديّت‌يابي وي آغاز مي‌شود و با هدايت پيرخردمند و گذر از مشكلات و سايه‌هاي درون و انعطاف‌پذيري پرسونا، بين خودآگاه و ناخودآگاه‌اش هماهنگي ايجاد شده و در نهايت فرآيند فرديّت و خودشناسي را با موفقيت به پايان مي‌رساند.