بررسي ساختار روايي الگوي لباو و والتسكي در داستان پيرچنگي

روايت نقلِ معنايي، طرحي است كه رويداهاي آن با نظم زماني خاصي بيان مي‌شوند. در روايت، جهت‌گيري حوادث داستان به‌ وسيلة روابط علت و معلولي به سمت خاصي پيش مي‌رود و با بررسي ساختار روايت يك اثر مي‌توان به مفاهيم و ژرف‌ساخت آن دست يافت. لباو و والتسكي از نظريه‌پردازان ساختار روايي، معتقدند كه روايت‌هاي شفاهي داراي اصول و ضوابط خاصي هستند، و براي آن‌ها ساختار داستاني متناسبي را مطرح مي‌كنند. طبق الگوي لباو، روايت از مراحلي چون چكيده، جهت‌گيري، رخداد، گره، ارزيابي، نتيجه و پايانه تشكيل مي‌شود كه تمام مراحل به غير از ارزيابي در بندهاي ثابت روايي قرار دارند. از آنجا كه مثنوي متني گسترده با داستان‌هاي متنوع است، در پژوهش حاضر نويسندگان برآن هستند تا بر اساس الگوي روايت‌شناسي لباو و والتسكي، داستان پير چنگي را مورد بررسي قرار دهند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه مثنوي با وجود كلاسيك بودن با نظريه‌هاي نوين از جمله الگوي لباو و والتسكي قابل تطبيق است و ارزيابي كه مهم‌ترين بخش اين الگو است در بندهاي روايي آزاد، وجود دارد.