شواهد تازه از سقط جنين عمدي در شهر تهران: ميزان‌ها، دلايل و تغييرات

New Evidence on Induced Abortion in Tehran, Iran: Rates, Causes, and Changes

مقدمه: آگاهي از شيوع سقط عمدي، به ارتقاء سلامت مادران كمك مي‌كند، از اين‌رو برآورد ميزان‌هاي سقط عمدي ضروري است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان‌ها و دلايل انجام سقط و تغييرات آنها طي دوره 5 ساله 93-1388 انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه پيمايشي از روش‌هاي مستقيم برآورد سقط جنين و داده‌هاي پيمايش باروري 1388 و 1393 تهران (با حجم نمونه تصادفي 2934 و 3012 نفر) استفاده شد. داده‌هاي مربوط به سقط عمدي از طريق مصاحبه چهره‌‌به‌چهره با جمعيت زنان متأهل 49-15 ساله ساكن شهر تهران گردآوري شد. شيوع سقط عمدي با محاسبه ميزان‌ ويژه سني سقط، ميزان كل سقط، ميزان عمومي سقط و نسبت‌هاي سقط انجام گرفت. يافته‌ها: از سال 93-1388 ميزان كل سقط از 16/0 به 14/0 سقط به ازاي هر زن، ميزان عمومي سقط از 5/5 به 4/4 سقط به ازاي 1000 زن و تعداد سالانه سقط از 11500 به 11400 سقط كاهش يافته بود. با فرض ميزان سقط در تهران به‌عنوان ميانگين ملي، سالانه 101000 سقط عمدي براي كل كشور برآورد مي‌شود. حدود 9% بارداري‌ها در تهران به سقط مي‌انجامد. ميانگين سن زنان در هنگام سقط 3/6±5/33 سال است. احتمال سقط در بين زنان با تحصيلات بالاتر، ثروتمند‌تر، شاغل و كمتر مذهبي، مهاجرين شهري و زنان بدون فرزند يا داراي يك فرزند بيشتر است. سهم دلايل غير ‌پزشكي انجام سقط از 69% در سال 1388 به 82% در 1393 افزايش يافته بود. نيمي از سقط‌ها نتيجه شكست روش عزل است، اما فقط يك سوم از تجربه‌كنندگان اين شكست پس از سقط به روش مدرن پيشگيري روي آوردند. نتيجه‌گيري: شيوع سقط براي كنترل مواليد، ضرورت ارائه مشاوره بهداشت باروري جهت جلوگيري مؤثر از بارداري‌هاي ناخواسته را نشان مي‌دهد.

Introduction: Awareness of the incidence of abortion in Iran is essential to promoting maternal health. Therefore, it is of paramount importance to estimate the rate of induced abortion. The present study aimed to investigate the rate, causes, and changes associated with induced abortion during 2009-2014. Methods: This survey was conducted using the abortion data collected from two fertility surveys preformed in 2009 and 2014 on a respective sample of 2,934 and 3,012 married women aged 15-49 years in Tehran, Iran. The incidence of abortion was estimated based on the age-specific abortion rate, general abortion rate, total abortion rate, and abortion ratio. Results: During 2009-2014, total abortion rate reduced from 0.16 to 0.14 cases per woman, while the general abortion rate decreased from 5.5 to 4.4 cases per 1,000 women, and the annual rate of abortion declined from 11,500 to 11,400 cases. Assuming the estimated abortion rate in Tehran as a national average rate, it is estimated that approximately 101,000 abortions are performed in Iran annually. Moreover, about 9% of known pregnancies are reported to be terminated in Tehran. Mean age at abortion is 33.5±6.3 years, and the rate of induced abortion is comparatively higher among the women with academic education, proper employment, favorable socioeconomic status, and low religious tendencies, as well as the migrants of urban areas and those with no or one living child. The proportion of abortions for non-medical reasons was found to increase from 69% in 2009 to 82% in 2014. In addition, half of the induced abortions were due to withdrawal failure; however, only one-third of the women with withdrawal failure switched to modern contraceptives after abortion. Conclusion: According to the results, the high prevalence of induced abortions in Iran highlights the need for effective family planning services and counseling in order to prevent unintended pregnancies among women