مقايسه تاثير تمرين اصلاحي سنتي و پيلاتس بر ناهنجاري لوردوز كمري دانشجويان دختر

مقدمه و اهداف هدف پژوهش حاضر مقايسه تاثير تمرين پيلاتس و اصلاحي سنتي بر ناهنجاري لوردوز كمري بود. مواد و روش ها جامعه آماري پژوهش حاضر دانشجويان دختر غير ورزشكار خوابگاه دانشگاه فرهنگيان شهرستان خوي بود. 30 نفر دانشجوي مبتلا به لوردوز كمري با دامنه سني 24-19 سال به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تمرين اصلاحي سنتي و پيلاتس و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروه هاي تجربي به مدت 6 هفته و 3 روز در هفته و هر روز به مدت 60 دقيقه تمرينات مربوطه را انجام دادند. براي تعيين ميزان قوس كمري، انعطاف پذيري عضلات چهار سر ران، انعطاف پذيري عضلات كمر، قدرت عضلات همسترينگ و قدرت عضلات شكم در دو مرحله قبل و بعد از 6 هفته تمرين به ترتيب از خط كش منعطف، آزمون توماس،  آزمون خم شدن به جلو روي ميز، آزمون اسكات پا و آزمون دراز و نشست استفاده شد. براي مقايسه پيش آزمون و پس آزمون متغيرهاي وابسته از آزمون t همبسته و براي مقايسه گروه هاي پژوهش از آزمون تحليل واريانس يكطرفه با آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها كاهش معني داري در زاويه لوردوز كمري در هر دو گروه تجربي مشاهده شد (در هر دو گروه 001/0p=). همچنين بهبودي معني داري در انعطاف پذيري عضلات چهار سر ران (گروه اصلاحي سنتي 001/0=p و گروه پيلاتس 003/0=p)، انعطاف پذيري عضلات كمر (در هر دو گروه 001/0p=)، قدرت عضلات همسترينگ (در هر دو گروه 001/0p=) و قدرت عضلات شكم (در هر دو گروه 001/0p=) مشاهده شد. تفاوت معناداري بين گروه اصلاحي سنتي و پيلاتس براي متغيرهاي زاويه لوردوز كمري     (000/1= p)، انعطاف پذيري عضلات چهار سر ران (856/0= p)، انعطاف پذيري عضلات كمر (786/0= p)، قدرت عضلات همسترينگ    (000/1= p) و قدرت عضلات شكم (579/0= p) مشاهده نشد. نتيجه گيري  بر اساس نتايج پژوهش حاضر چنين نتيجه گيري مي شود كه براي درمان لوردوز كمري مي­توان از هر دو شيوه تمرينات اصلاحي سنتي و پيلاتس به عنوان روش تمريني موثر استفاده كرد و هيچ يك از روش هاي تمريني بر ديگري مزيت ندارد. هر دو شيوه تمريني با افزايش انعطاف پذيري عضلات كمر و چهار سر ران و تقويت عضلات شكم و همسترينگ موجب درمان اين ناهنجاري مي شوند.