بررسي تأثير آموزش از طريق پيام كوتاه بر كنترل قندخون زنان باردار پره ديابتيك

The effect of education through short massage system on blood glucose control of prediabetic pregnant women

مقدمه: امروزه درباره اثربخشي روش­هاي مختلف آموزشي بر كنترل قندخون بيماران مبتلا به ديابت اختلاف نظر وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش از طريق پيام كوتاه بر كنترل قندخون زنان باردار پره ديابتيك انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 1395 بر روي 100 زن باردار پره ديابتيك مراجعه كننده به مراكز بهداشتي منتخب شهر اهواز انجام شد. نمونه­ها به دو گروه مساوي كنترل و آزمون تقسيم شدند. گروه كنترل تحت آموزش حضوري و گروه آزمون علاوه بر آموزش حضوري، آموزش از طريق پيامك دريافت كردند. در هر دو گروه قندخون ناشتا قبل (بين هفته 14-12 بارداري) و بعد از آموزش (بين هفته 26-24 بارداري) و تست تحمل گلوگز خوراكي بعد از آموزش بررسي شد. تجزيه و تحليل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 20) و آزمون­هاي تي مستقل، كاي دو و تي زوجي انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين قندخون ناشتا و تست تحمل گلوگز خوراكي 1 ساعته و دو ساعته در دو گروه اختلاف آماري معناداري نداشت (05/0p>)، اما ميزان قندخون در گروه آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه كمتر از گروه آموزش حضوري بود. بر اساس آزمون تي زوجي، در هر دو گروه بين قندخون ناشتا قبل و بعد از مداخله اختلاف آماري معناداري وجود داشت (001/0p<). نتيجه‌گيري: هر دو روش آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه و آموزش چهره به چهره اثري مشابه دارند و مي­توانند باعث كاهش قندخون زنان باردار پره ديابتيك شوند، اگرچه در گروه آموزش از طريق سرويس پيام كوتاه اين تأثير بيشتر بود.

Introduction: Nowadays, there is a controversy regarding the efficacy of different educational methods on controlling of blood glucose in diabetic patients. This study was performed with aim to assess the effect of education thorough short massage system on blood glucose control of prediabetic pregnant women. Methods: This clinical randomized trial was performed on 100 prediabetic pregnant women who referred to the selected health centers of Ahvaz in 2016. Women were randomly assigned into intervention and control groups equally. The control group received face to face education and intervention group received short massage in addition to face to face education. In both groups, fasting blood glucose (FBG) was evaluated before (between 12-14 gestational weeks) and after the education (between 24-26 gestational weeks) and oral glucose tolerance test (OGTT) was assessed after the education. Data were analyzed using SPSS software (version 20) and Chi-square and independent t and paired t-tests. P<0.5 was considered significant. Results: There was not statistically significant difference between two groups regarding to FBG and 1-hour and 2-hour OGTT after the intervention (P>0.05), but after intervention, the blood glucose level in intervention group was lower than that in control group. Based on paired t-test, there was not statistically significant difference between two groups regarding to FBG before and after the intervention (P< 0.001). Conclusion: Both methods of education through short message system and face to face education have similar effect and can decrease the blood glucose in prediabetic pregnant women; however, the effect was more observed in the group of education through short message system.